Rondje Rijpelberg (3x is scheepsrecht)

Het was vandaag geen uitzonderlijk zware dag geweest, vooral overleggen, telefonisch, met mensen aan een tafel, geen uitzonderlijke dingen. Toch was is moe na het avondeten. Avondje rust inplannen dan maar? Ik wist dat als ik op de bank zou gaan zitten, ik voor de tv in slaap zou vallen. En morgenavond moet ik werken, dus dan zou ik ook al geen beweging krijgen. Dus toch maar even omgekleed. Ik zou wel zien. Wind uit het westen, niet te hard, dus toch nog maar een keer het rondje Rijpelberg gekozen.

Het duurde niet lang, ik was Deurne nog niet uit, of ik wist het al: niks mis met mijn benen vanavond. Ik had gisterenavond bij de Bodypump al gemerkt dat ik prima hersteld was van zondag, en dat werd nu bevestigd. Dus…dacht ik: 3x is scheepsrecht. De eerste keer had ik het rondje in 30 km/uur gemiddeld gedaan, de tweede keer in 29,1 km/uur deels omdat ik nogal behoudend gefietst had op het stuk tegen de wind in. Dat moest sneller kunnen. Dus de remmen los, natuurlijk netjes blijven stoppen voor verkeerslichten, uitkijken bij het oversteken, andere verkeersdeelnemers etc. maar voor de rest was het gaan met die banaan. Ik kende het rondje inmiddels, wist waar de pittige stukjes zaten en waar ik iets zou kunnen herstellen. Anders dan de eerste keer wkam de wind niet echt helemaal uit het westen, dus de snelheid daar bleef wat meer in de buurt van het gemiddelde.

Strava zegt dat het 31,3 km/uur was, de Garmin gaf toch echt aan 31,6 km/uur gemiddeld. Hoewel het raar zal klinken zal het me eigenlijk worst wezen: het ging namelijk gewoon lekker hard, ik heb een uur kunnen vlammen, mijn benen vonden het allemaal prima, het was vooral een kwestie van ademhaling onder controle houden én goed op de rest van het verkeer blijven letten. Lekker.