Bij Mam op bezoek – rondje Beek (Lb)

Na de ritjes van de afgelopen weken wilde ik er vandaag weer wat kilometers bij doen. En tja, op een zondag, met de wind vanuit het zuiden, wat was er dan logischer om bij mam langs te gaan. Dan zou ik heen de wind tegen hebben en terug de wind mee. Via Strava had ik een route gepland die er voor zou zorgen dat ik op de heenweg een andere route zou volgen dan terug. Heen ging het over België. Daarbij vond ik het eerste stuk vanuit Ittervoort tot Maaseik niet echt super: een fietsstrookje langs de drukke weg. Maar na Maaseik ging het over een autovrije route door de velden, langs water, mooi.

Opvallendste verschijning tijdens die heenreis was ongetwijfeld de man uit Visé die met zijn fiets in de hand liep en vrolijk naar iedereen zwaaide. Ik dacht dat hij hulp nodig had en stopte even. Nee, niets aan de hand, hij liep soms liever even. Hij was uit Visé (“Je suis de Visé”), of ik Nederlander was, ja, dat kon je inderdaad zien. Na een vriendelijk “goede reis” gingen we weer elk onze kant op. Ik moest achteraf aan die Mentos reclame denken:

Gelukkig is hallo zeggen tegen een wildvreemde en er even een kort praatje mee maken, ook zónder Mentos helemaal niet moeilijk of onmogelijk. Datzelfde gold voor de Belgische wielrenner die ik eerst ingehaald had, die toen me weer tegen kwam toen ik bij de brug van Maasmechelen naar Stein stond te bekijken hoe ik boven zou komen en die ik voor de derde keer tegen kwam toen ik de trap genomen had en hij de fietsroute er naar toe wél bleek te kennen en weer aan kwam fietsen. Hij wees het me van boven af de brug (iets verder door nog, rechts en dan weer rechts) en samen deden we het stukje tot aan de overkant, hij ging verder voor een rondje langs Maastricht, ik ging naar Beek.

Na een kort, maar gezellig bezoek aan mijn moeder ging het weer terug. En daar heb ik me waarschijnlijk laten foppen door de wind. Het stuk tot Maasbracht ging hard, te hard, gemiddeld te veel boven de 30 km/uur. Het was namelijk ook gewoon heet. En dus was bij Maasbracht de pijp eigenlijk al leeg. Mijn bidons bevatten alleen nog maar lauwe vloeistof net op het moment dat ik langs het kanaal eigenlijk geen goede pauzeplek had. Die kwam pas weer voorbij Nederweert. Bij Sluis 13, bij Gasterij de Brabander was het tijd om even nieuwe energie te tanken.

Het hielp voldoende voor het laatste stuk naar huis. De Garmin houdt het op 29 km/uur totaal (28,1 km/uur voor de heenweg), Strava is strenger en komt maar op 28,8 km/uur. Hoe dan ook, het was een pittig maar mooi tochtje.