De vakantie zit er weer op. De logs staan online, de foto’s verwerkt, duikspullen opgeborgen, was is gedraaid. Zoals ik voor Mexico , Bonaire en Curacao, Egypte (meerdere keren), Zeeland én Kreta steeds gedaan heb, ook nu even een korte terugblik.

Het was allemaal heel relaxed
Het stukje van Indonesië waar wij geweest zijn, Noord Sulawesi, meer specifiek Lembeh en Manado is heerlijk easy going (geen idee nog hoe dat op andere plekken in Indonesië is). De mensen zijn er goedlachs, er zijn toeristen, maar als blanke toerist (bule) ben je een bezienswaardigheid. Mensen kijken, glimlachen, zeggen meestal wat, vragen soms of ze met je op de foto mogen. Maar de sfeer is vriendelijk en rustig. Zelfs in een drukke stad als Manado waar het verkeer schijnbaar kris kras door elkaar heen rijdt, maar waar je gewoon een drukke straat kunt oversteken door te beginnen met lopen.
Het is even wennen dat er voor alles gezorgd wordt. Dat de jongens (en soms meiden) van de boot alles dragen, direct klaar staan om je fles op te tillen als het lijkt dat je je BCD aan wilt doen, een kop thee voor je klaar hebben na je eerste duik, kortom, hard voor je aan het werk zijn. Maar goed, zij verdienen er hun boterham mee en jij, jij hoeft niets te doen.
Het is ook maar goed dat het allemaal relaxed gaat, want in Manado is het veel te warm om druk te doen (in Lembeh staat deze tijd van het jaar veel wind en is het lekker koel).

Thalassa Dive Resorts Indonesia
Er is geen groter contrast mogelijk tussen de beide resorts van Thalassa in Indonesië en de resorts waar we vorig jaar in Mexico gezeten hebben. Hier geen dronken hotelgasten in het zwembad ’s middags, maar de zwemles (van 6:00 – 8:00 uur ’s ochtends) van de lokale jongens en meisjes die opgeleid worden tot duikgids/instructeur. En meiden en jongens die trainen voor het nationale boogschutteam. Karaffen met (drink)water op de kamer en in het restaurant om het gebruik van wegwerpplastic tegen te gaan. Koks die lokaal eten klaar maken. Lokale gerechten die soms voor ons een beetje vreemd en onbekend smaken, met groenten uit de eigen groentetuin van het resort.
Lokale staf, mensen uit Lembeh zelf of andere dorpjes in de buurt die in het resort hun salaris verdienen, aangevuld met Nederlandse staf (Kees, Anika, Arjen) en eigenares (Simone) die niet alleen begaan zijn met zowel de lokale natuur en bevolking, maar die graag een praatje komen maken met de gasten.
Het betekende ook dat we gasten tegenkwamen waarmee het ook interessant was om kennis te maken, uit Nederland, Japan, Spanje. Soms dus in het Nederlands, anders in het Engels (omdat ons Spaans en Japans slechter is dan hun Engels).

En ook hier, net als in Egypte, medewerkers van het Resort die eerst terughoudend zijn (beleefd, soms wat verlegen omdat ook hun Engels wisselend van niveau is), maar waarmee je na verloop van tijd ook een gesprekje aan kunt gaan, of wat kunt dollen. Waarbij het zichtbaar verschil maakt of je de moeite neemt om te weten dat pagi (ze gebruiken zelf onderling nooit het complete selamat pagi) goedemorgen betekent en daarmee mensen dan ook begroet ’s ochtends. En een terima kasih wordt ook prijs gesteld (waarbij je dan als reactie sama-sama krijgt – geen dank). En dat het op de boot best pelan pelan (rustig aan) in plaats van cepat cepat mag gaan. Dat iya (al spreek je dat uit als io) ja betekent en tidak nee is ook handig om te weten.
Sommige woorden zijn heel gemakkelijk: handuk is (je raad het al) handdoek, teh is thee, pisang (banaan) kende je vast zelf al net als ayam (kip).
Maar ik dwaal af. Al zou ik ook hier de taal graag een stuk beter spreken omdat je dan eenmaal een stuk eenvoudiger ook met de lokale inwoners te kunnen praten.

Thalassa Lembeh en Manado zijn twee heel verschillende resorts. Lembeh is de kleinste van de twee en nog heel nieuw (nu 2 jaar oud). Dat zie je uiteraard aan de huisjes. In deze tijd van het jaar is het lekker koel in Lembeh met een stevige wind die soms herfstachtig aandoet. Maar vergis je niet, als de zon zichtbaar is kun je ook hier snel verbranden. Het duiken is er uiteraard anders, je zoekt (en vindt!) hier veel nudi’s en andere rare critters. Ben je fotograaf en hou je niet alleen van heel groot spul, dan kom je hier aan je trekken.
Lembeh Manado is groter en ouder. Ouder klinkt haast negatief maar het geeft het resort ook karakter. Kijk je in Lembeh uit op de zee, in Manado zit je in het oerwoud, in het groen. In deze tijd van het jaar is het daar een stuk warmer, daar komt de wind in oktober. Ook in Manado kun je klein spul vinden, maar we hebben er meer schildpadden en haaien gezien dan wij in ieder geval tot nu toe gezien hebben. Manado heeft meer voorziening, voor zover je daar behoefte aan hebt.
De cameraruimte met airco was op beide plekken prima en een goede plek om je spullen te bewaren. Op beide plekken was het veilig om ze daar ook ’s nachts te laten.
Je doet jezelf tekort als je maar bij één van beide resorts een verblijf boekt.

Het verliep allemaal heel vlotjes.
En tenslotte: wat natuurlijk ook heel erg hielp was dat het allemaal heel vlotjes verliep. Ook het deel van de reis waar Thalassa geen invloed op had. De reis van thuis naar Lembeh, waar we de eerste dag 6 dagen verbleven duurde lang (zo’n 36 uur), daarbij moesten we 2x overstappen van vliegtuig, kwamen we aan in een land waarvan we de taal niet spraken. Onze vijf koffers hebben zowel heen als terug de overstap ook steeds gemaakt, we werden zoals afgesproken opgehaald, de duiken verliepen probleemloos, kortom, er was eigenlijk nooit gedoe. En dat is heerlijk tijdens een vakantie.

Tot slot
Tijdens de Minahasa Highland Tour kwamen we toevallig op het juiste moment in de plaatst Tomohon. Daar vond een parade plaats. Kijk zelf maar even. 🙂

Volgend jaar weer?
Nee. En niet omdat we het er niet ontzettend naar ons zin gehad hebben. Maar anders dan Egypte, waar je in een paar uurtjes naar toe vliegt en waar we nu al meerdere keren zijn geweest, ligt dit niet helemaal naast de deur (en het kost best een paar centen, ettelijke miljoenen als je in Indonesische Roepia betaalt). En er zijn nog veel andere plekken waar we ook nog naar toe willen. Maar het is wel een plek die voor altijd een plaatsje in mijn hart en hoofd gewonnen heeft. Dus twijfel je nog over een (duik-)vakantiebestemming in Noord Sulawesi? Niet te lang twijfelen: https://thalassamanado.com/
Je zult je er vast thuis voelen, kunt een heel klein beetje kennis maken met de lokale cultuur en de duikstekken zijn er heel mooi, zowel in Lembeh als in Bunaken.

p.s. over de ervaringen met de Olympus Tough TG-6 komt er nog een aparte blogpost.