Zoals gebruikelijk maak ik ook nu weer een afrondende en samenvattende bericht over onze vakantie in Mexico.

Mexico
Allereerst: ik weet dat we de afgelopen 3 weken net zo min een beeld van Mexico gekregen hebben als dat je een beeld van Nederland krijgt na 3 weken Deurne. We gingen er om te duiken.
Het gedeelte van Mexico waar wij zaten en kwamen (Cancun, Playa del Carmen, Tulum, Cozumel) is heel toeristisch en veilig. Het is dé vakantiestek voor Amerikanen die vaak maar een paar uur hoeven te vliegen om er te komen. Delta Airlines vliegt in 2,5 uur vanuit Atlanta rechtstreeks op Cozumel en ook vanuit Houston kun je er rechtstreeks komen. Dat is natuurlijk heel wat anders dan de 26 uur die wij er over deden bestaande uit o.a. 2 uur autorit naar vliegveld Keulen (+ extra tijd voor inleveren auto, inchecken etc) => 1 uur vliegen naar München (heen was er geen rechtstreeks vlucht) => 2 uur overstap => 10 uur vliegen naar Cancun => 1 uur rijden naar Playa del Carmen => 45 minuten veerboot naar Cozumel.

Verwacht dus ook geen rustige omgeving met lage prijzen. Alles is er duur tenzij je ergens een supermarkt of zo weet te vinden die voor de lokale bevolking is. In Playacar betaalde je (als je gek genoeg was) M$ 110 (110 Mexicaanse Pesos) voor een zak Lays Chips. Dat is € 6,- !

Allegro Cozumel en Allegro Playacar
Wij zaten tijdens de drie weken dat we er waren in twee all-inclusive hotels. Eerst op Cozumel en daarna in Playacar. Dat heeft voordelen en nadelen. De hotels, resorts eigenlijk waren mooi. Mooie huisjes waarbij je steeds 8 kamers had, vier op de begane grond, vier op de eerste verdieping elk met een eigen terras of balkon. De kamers op de bovenverdieping hadden zicht op het rieten dak.

Heel mooi, behalve als het regent. Want dan komt het water ook binnen. De eerste keer zijn we er bij de balie melding van gaan maken. De toegezegde medewerker kwam de dag erna ’s avonds om half 10 langs met de vraag of er een probleem was. Toen was het alweer bij 24 uur droog en was er uiteraard niets te zien.
Ander mankement op de bovenverdieping: de kamers zijn niet “licht dicht” van elkaar gescheiden. Wat dat betekent? Simpel: als de buren het licht aan hebben, dan zie jij dat licht tussen de kieren bij het dak. Dat betekent ook dat als zij laat de TV nog aan hebben staan, bezoek hebben, ruzie hebben, een van de kinderen in de kamer er naast een fluit gekocht heeft en daar de hele avond op speelt, dit ook bijna letterlijk te volgen is.
Tip: sta er op dat je een kamer op de benedenverdieping krijgt.

We hebben niet gevraagd of we na twee dagen in twee andere kamers geplaatst konden worden want een relatief voordeel van ons huisje was dat het lekker ver van het zwembad en het entertainment gebied lag.

Want dat is het andere nadeel van zo’n hotel: eten en drinken (ook alcohol, veel alcohol) is gratis en bijna 24 uur per dag beschikbaar. Veel Amerikanen komen het hotel niet uit, niet verder dan het zwembad of het strand, dus die willen wel entertaint worden. En dat was in beide hotels volop aanwezig.
En dat levert soms minder mooie aanzichten op van mensen die voor het avondeten al stomdronken zijn, obers die vooral verbaasd zijn als je geen alcoholische dranken besteld, schuimfeestjes in het zwembad om 4 uur ’s middags en luidruchtig entertainment in de avond.

Het eten was ok. Sowieso had je niet echt keuze. Op Cozumel op zoek gaan naar een restaurant buiten het hotel, zoals we in Hurghada altijd deden, betekende voor €15,- enkele reis een taxi nemen naar downtown waar ze ook helemaal op Amerikaanse toeristen ingesteld waren.
Het eten in het hotel was niet slecht, ze hadden regelmatig een thema, niet dat je dat echt kon herkennen in het eten, maar het betekende niet elke avond hetzelfde en omdat er zo veel was, was er altijd wel wat te kiezen. Idem voor ontbijt en lunch, al heb ik meer hamburgers en frites gegeten in drie weken dan goed voor me is. Fruit en groente was er overigens ook voldoende.

Uiteindelijk is het zoals altijd afhankelijk van hoeveel je je er aan ergert. De kamers waren schoon, de bedden lagen prima, de WiFi was verbijsterend duur (en eigenlijk maar voor 1 gelijktijdige gebruiker, iets waar met wat handigheid wel omheen te werken was), ik heb er niet wakker van gelegen.

ProDive Cozumel
Voor wat dat duiken betreft kan ik je Cozumel aanraden als je in zee wilt duiken en mits je voldoende ervaren bent om soms stevige driftduiken te maken. Het went best snel als je je drijfvermogen onder controle hebt, het is niet iets waar je tijdens de Driftdiver Specialty in Zeeland op voorbereid wordt.

De faciliteiten in Cozumel bij ProDive Cozumel waren basic maar ok. Geen luxe boot zoals bijvoorbeeld in Egypte, maar een bootje waar je plek hebt op een bankje, regelmatig met je buddy in contact komt bij het opbouwen van je setje en waar je soms stevig stuitert op weg naar de duikstek.
De vaste keuze voor duikstekken, onafhankelijk van de stroming, omdat de klanten dat willen, blijf ik vreemd vinden. Een duik op San Francisco met stevige stroming levert veel minder fotomomenten op dan diezelfde plek met wat rustigere stroming. Plus, als je dit voor het eerst doet ben je vooral bezig met het in de gaten houden van je gids.
De gidsen waren prima, wij zijn waarschijnlijk ook niet de moeilijkste duikers die ze tegenkomen. We zijn als viertal op elkaar ingespeeld en blijven gewoon netjes bij elkaar en achter de gids.

ProDive Playacar
De voorzieningen in Playacar waren nog meer basic dan op Cozumel. Een erg kleine spoelbak voor je spullen. Een shop die eigenlijk alleen via het strand voor ons bereikbaar was. Geen aanlegsteiger, dus moest je door de branding je spullen op de boot brengen en er ook weer vanaf.
Maar ook hier toegewijd personeel. Als je na een duik met je duikschoenen vol zand bij de shop aan kwam dan stond er iemand klaar met een grote emmer water om het zand er vanaf te spoelen. De crew van de boot zorgde er (net als op Cozumel) voor dat de flessen op de boot kwamen en deden dat net als wij lopend. Idem voor de grote jerrycans met brandstof en alle andere spullen.

Cenotes
De mensen in de shop waren ook heel eerlijk in hun verbazing over onze duikplanning. Iemand die 8 dagen gedoken had op Cozumel, die ging toch geen bootduiken in Playacar meer maken? Die ging toch alleen nog Cenotes duiken?
Tja, als ik Google op prijzen voor duiken in de Cenotes dan kom ik wel goedkopere aanbieders tegen dan ProDive, maar het blijven prijzige duiken. Dat keer vier-vijf dagen voor vier personen was niet iets wat we voor elke dag gepland hadden.
Het blijft echter wel een super ervaring. Deels al omdat het iets was wat we nog nooit eerder gedaan hadden, maar ook omdat het écht een wereld is die anders onbereikbaar is.
Ook hier helpt een goede gids natuurlijk en Phil Bunyard wekte met zijn rust, kalme en duidelijke uitleg al voor de eerste duik een goede indruk.

Zie vooral ook de foto’s en filmpjes bij de twee duikdagen in de Cenotes:

• Duikdag 10 – Cenote Eden + Chikun Ha
• Duikdag 12 – Cenotes El Pit en Dos Ojos

Walvishaai Safari

Zoals ik bij het bericht over de Walvishaai Safari al schreef, gaf de safari achteraf een dubbel gevoel. Enerzijds was het geweldig om met deze machtige dieren te mogen snorkelen en ze zo in grote aantallen bij elkaar te zien. Anderzijds bekroop ons ook het gevoel dat zo’n massale belangstelling, ondanks de schijn van “beheer” met gidsen en regels, simpelweg niet goed kan zijn voor de walvishaaien in het gebied. En dan zorg je als toerist dus voor jouw “wauw” ervaring juist voor een verslechtering van de omstandigheden van het dier waar je zo van onder de indruk bent.

Het was dus eenmalig. Ik hoop dat ik nog vaak een walvishaai in het wild, toevallig omdat hij/zij en ik om hetzelfde moment op dezelfde plek zijn, tegen te komen. Maar ik ga ze niet meer opzoeken via zo’n safari.

Eurowings

We hadden nog niet eerder met Eurowings gevlogen. Natuurlijk, we hadden wel al ervaring met budgetmaatschappijen op kortere afstanden, naar Kreta of naar Hurghada. Maar vorig jaar hadden we KLM naar Bonaire en Curacao en dan wordt je 10 uur in de watten gelegd. Hoe zou dat nu zijn?

Nou niet dus. Er zat een flesje water in het zakje bij je stoel. In onze boeking zat een maaltijd (was niet standaard zo) dus kregen we wat te eten en en snack ongeveer anderhalf uur voor aankomst. En er was frisdrank, koffie en thee (2x geloof ik).  En dat was het. Het vele eten en drinken heb ik niet gemist. We hadden wat Goed Bezig koeken bij ons voor onderweg.

Wilde je films kijken op het scherm in je stoel? Dan was dat € 9,90 extra. Hebben we geen gebruik van gemaakt. We hadden genoeg films op iPad en telefoon staan. En het is duidelijk dat Eurowings daar deels ook vanuit gaat. Bij elk scherm zat een USB-aansluiting om je apparaat opgeladen te houden, onder de stoel zaten er nog twee extra. Prima service die ik nog niet eerder gehad heb in een vliegtuig.

Ja, je krijgt geen hoofdkussen en geen dekentje. Hadden we ook zelf voor gezorgd. Kortom, het kan allemaal wel.

We hadden wél wat meer betaald om 2 aan 2 stoelen te reserveren. Dan weet je dat je met maximaal 2 personen naast elkaar zit en dat was ons ook bij KLM wel goed bevallen.  En ook daar betaal je voor dat voorrecht om een stoel vooraf te reserveren.

Opvallend was dat onze handbagage bij Eurowings niet vooraf gewogen hoefde te worden. Dat is bij andere vliegtuigmaatschappijen wel zo en die zijn dan ook heel strikt voor wat betreft de kilo’s. En ook de hoeveelheid vertraging (half uurtje bij vertrek terug, 15 minuten bij aankomst) viel mee. Dat ze een half uur op het vliegveld in Cancun hebben moeten wachten voordat we naar de gate mochten wil ik hen niet aanrekenen. Ik kan me heel erg voorstellen dat dat puur aan “Mexican rush hour” gelegen heeft.

Samenvattend

Het waren mooie, intensieve weken. Zijn het de mooiste riffen ter wereld? Nee, dat niet. Cozumel is heel mooi, Play del Carmen of Isla Mujeres kun je best overslaan wat dat betreft. Al kun je ook hier de nodig schildpadden en af en toe een Verpleegsterhaai tegenkomen. De Cenotes zijn heel mooi, maar ook daarvoor gaan we er niet nog een keer speciaal terug. Daarvoor zijn er nog teveel andere mooie plekken waar we nog niet gedoken hebben.

Filmpjes en foto’s

Naast de filmpjes die je al bij de berichten over Cenotes en de Walvishaaisafari kon bekijken heb ik een filmpje gemaakt van al het resterende filmmateriaal. Je kunt het filmpje hieronder bekijken:

De filmpjes staan bij elkaar you YouTube in deze afspeellijst.

Alle foto’s van de afgelopen drie weken kun je hier op Flickr bekijken.
We hadden er 1.648 gemaakt. Daar is minder dan 1/3 van op Flickr terecht gekomen.

Vandaag op Walvishaai Safari geweest. Machtig mooie dieren. Schitterend om ze van dicht bij in het water te mogen zien.

Ook beetje dubbel gevoel door het grote aantal bootjes dan om de walvishaaien heen cirkelt. Het is big business en naast de regels van max 2 snorkelaars per officiële gids zou een beperking van het aantal bootjes dat per dag het natuurgebied in mag (zoals bij Cozumel) ook hier een goed idee zijn.

We hadden vooraf het advies gekregen om vooral iets nemen tegen zeeziekte aangezien de kleine bootjes een uur moeten varen naar het gebied waar de walvishaaien zitten (ongeveer 40 km van Cancun) en dan binnen dat gebied ook nog op zoek moeten naar de walvishaaien. Een Amerikaan die we op Cozumel spraken vertelde dat hij juist daar, in het gebied, wachtend op zijn beurt, zeeziek was geworden.
Dus vooraf in Playacar even tabletten gekocht omdat die gek genoeg niet in Cancun bij het vertrekpunt van de bootjes aangeboden worden. Deels begrijpelijk omdat je die een uur vooraf moet innemen. Ik heb het zonder tablet gered, maar er waren ook twee mensen aan boord die, ondanks hun tablet, zeeziek werden. De geruchten over teveel tequila tijdens de avond vooraf kwamen van de kapitein, die kan ik niet bevestigen. Maar dat wil je in ieder geval niet meemaken, want jeetje wat is het machtig. Kijk maar:

Ik denk niet dat we ooit nog op zo’n Safari gaan als vandaag. Maar ik hoop wel dat we nog vaker de mogelijkheid krijgen om deze mooie dieren van zo dichtbij te zien.

Meer laden...

En toen was het alweer tijd om Cozumel te verlaten. Alles weer inpakken, voor 12:00 uur de kamer leeg, nog even lunchen en om 13:00 stond de mevrouw van ProDive er. Mooi op tijd. Zij gaf ons kaartjes voor de ferry naar het vasteland en begeleide ons tot aan de taxi die ons naar de terminal bracht.
Het was de andere ferry-dienst dan die wij genomen hadden. En goedkoper.
Na een tochtje van een half uur kwamen we aan in de haven waar weer een medewerkster van ProDive op ons stond te wachten. Zij bracht ons en nog twee reizigers naar een busje dat ons bij het hotel zou afzetten.
De andere twee reizigers waren ook op Cozumel geweest om te duiken maar ze hadden de stroming te sterk gevonden.
Aangekomen bij het hotel was het er nu een stuk drukker dan toen we op Cozumel aankwamen. Dus wachten.
Dit hotel nam geen Amerikaanse dollars aan, terwijl ze op Cozumel juist gezegd hadden dat alles met dollars ging. Zucht. De US$ 300 die ik afgehaald had zouden niet vergaan, maar nodig hadden we ze ook niet. Ze konden wel Euro’s (tegen een tamelijk schandalige koers) wisselen. Gelukkig maar want we hadden alleen biljetten van 20 dollar en dat is net wat veel als fooi voor een portier.
Een code voor 7 dagen WiFi hadden ze op het moment ook even niet. Toen ik zoals gevraagd na 16:00 uur terug kwam ook nog niet, pas toen ik de derde keer terug kwam.
Ook hadden ze ons eerst in twee verschillende huisjes en toch weer op de bovenverdieping geboekt. Ik gaf aan dat ik dat wel heel suf vond, een familie wilde toch altijd bij elkaar? Ze ging even vragen en kwam met twee kamers in hetzelfde gebouw, maar op de benedenverdieping. Prima.

Nou ja, bijna prima. Want de kamers zitten niet naast elkaar, maar kruislings. Met andere woorden: in hetzelfde gebouwtje konden ze niet verder uit elkaar liggen dan nu.
Tja.

Het hotel zelf lijkt heel veel op het hotel in Cozumel, de lobby is identiek ingericht, de restaurants heten hetzelfde, de huisjes zien er ook van binnen identiek uit. Maar is toch net hier en daar anders.
De duikschool zit hier niet direct bij het hotel maar twee deuren verder. Daarvoor moet je een minuut of 5 via het strand naar de buren lopen. Niet via de straat, want de enige ingang/uitgang via die kant is via een hotel waar geen “kinderen” (lees: iedereen < 18 jaar) zijn toegestaan. Voor het vervoer van onze duikspullen hadden ze gelukkig een fietstaxi (driewieler, voorop transportbak, in dit geval geen ketting) beschikbaar.