Rabobank Veldtoertocht Erp

Grotere kaart weergeven
Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 82,42 km totaal
Duur: 03:48:47
Gemiddeld: 21,6 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 80 omwentelingen per minuut
Weer: 2,6°C, De regen was net voor vertrek gestopt, beetje schrale wind uit WZW.
Omstandigheden: Genoeg blubber om het lekker pittig te maken, maar verder goed te doen.
Gereden met: de Ridley Blast 29er

Ik was er niet helemaal gerust om. Afgelopen vrijdag had ik voor het eerst een halve liter bloed afgestaan (gelukkig was mijn HB-waarde nu wél hoog genoeg) en ook nu hadden ze me er op gewezen dat ik waarschijnlijk wél een paar dagen verschil zou merken qua prestaties. Ook online kwam ik onheilspellende verhalen tegen van 6 weken verminderd herstel- en prestatievermogen. Ik zag me al als een vaatlap op  de fiets zitten. Moest ik dan wel voor de 80+ km gaan (inclusief het heen en terug naar Erp fietsen)? Tel daarbij op dat ik me zaterdag niet helemaal 100% voelde (o jee, ze hebben gelijk!) en er al sinds de Tacx-training van donderdag een spiertje in mijn onderrug vervelend deed…en de zorgen waren er wel. De opmerking van Wilfred Rubens dat hij vanaf zijn 20^e bloed geeft en meestal na een dag of 2 weer gewoon kan presteren, gaf echter wel weer moed. En van de andere kant. Ik weet hoe mijn lichaam voelt als het echt niet kan. Als je dit blog al een tijd volgt, dan weet je dat ik op zo’n moment ook gewoon zelf op de rem trap. En zo voelde het niet. Dus toch maar de fietslamp opgeladen (vertrek naar Erp in het donker) en vanochtend het restant van de pannenkoeken van gisterenavond opgegeten. Toen ook nog de regen mooi op tijd overgetrokken was en ik dus droog kon vertrekken, steeg het vertrouwen. Vooral ook omdat, zoals ik verwacht/gehoopt had, het spiertje in mijn onderrug niets hoefde te doen als ik gewoon op normale kruissnelheid fietste. Dus met een rustig gangetje de ruim 20 km richting Erp afgelegd. Het is een lekker (saaie) weg, maar omdat het toch nog grotendeels donker was (met de lamp op het stuur was dat geen probleem) toch ook wel weer de moeite waard. De nodige boerderijen onderweg waar wél al activiteit (licht) is en de incidentele auto waarvan ik me dan altijd afvraag “waar gaan die zo vroeg naar toe?”. In de buurt van Erp werd dat steeds vaker duidelijk omdat het dan auto’s waren met MTB’s achterop. Na het inschrijven (scan and go) en een snelle hap (ik had er immers al een uur opzitten) ging het op pad. Grappig was dat redelijk snel na de start er een nogal aparte oversteek was (waar de Rijkerbeek over gaat in de Boekelseweg). Je moet daar over een heuveltje/hobbel tussen de struiken die de weg en het fietspad scheiden heen om over te steken naar een onverhard pad. Op dezelfde plek moesten we begin deze maand de weg over bij de Veldtoertocht vanuit Boekel. Voor het overige denk ik niet dat beide tochten elkaar veel overlapt hebben, met uitzondering van het stuk in de Goorsche Bosschen, maar goed dat is ook geen probleem, juist leuk als je rondfietst en denkt “hé dit stukje bos/weg/pad herken ik!”. Weet je tenminste dat je je ook de vorige keer niet alleen maar het snot voor de ogen gefietst hebt, maar ook iets gezien hebt van de omgeving. Fotograaf van de dag was Bob (sorry, ik moet meteen aan Rowin Atkinson denken, voor het hele item zie hier) van Bobfoto.nl. Bob had een hele grote klok blij zich. Daarom kon ik zien dat ik de eerste keer om 9:10 uur bij hem langs kwam, terwijl hij op zijn gemak de foto’s op zijn toestel aan het bekijken was. Geen actiefoto dus op dat moment. Wel bij de tweede doorkomst om 10 voor 11. Dus even afwachten of/wanneer die online komen. 🙂 Na 10 km van de toertocht was de splitsing tussen de 30 km en 45 km route. Omdat ik me op dat moment nog prima voelde, koos ik voor de 45 km route. Op zich kreeg ik daar ook niet echt spijt van want er ging daarna best wel een flink stuk van de route over de weg. Zó veel zelfs dat we met een groep van een man of 50 een eenzaam pijltje misten en net iets te ver doorfietsen tot in Keldonk, terwijl we een stuk terug de blubber langs het riviertje de Aa in hadden gemoeten. Van daaruit was het nog een paar kilometer tot de pauzeplek. Toen realiseerde ik me wel dat mijn benen toch niet helemaal fris meer voelden en ik wel nog gewoon nóg een keer dezelfde afstand zou moeten fietsen. Kwestie van (tijdelijk) temporiseren, extra stop onderweg om wat te eten en toen er nóg een keuze-optie 30 km of 45 km kwam, koos ik voor de 30 km route. Dat leverde me in totaal een toertocht van iets meer dan 38 km op (in plaats van 45 km). Het was voor vandaag even goed genoeg. Sowieso ging het tempo toch weer wat verder omhoog omdat er zich een groepje achter me gevormd had, dat van mening was dat achter me blijven hangen prettiger was dan aan me voorbij fietsen. Dat werkt wel stimulerend om het tempo er wat in te houden. Toch lag het gemiddelde tijdens die 38 km vandaag eigenlijk wat laag, met 19,3 km/uur gemiddeld. Tja, blame it on the blubber zullen we maar zeggen. 🙂 Terug in Erp was het weer tijd voor wat eten, even pauze en toen natuurlijk nog even dik 20 km terug naar huis. De wind kwam van opzij en voelde schraal aan. Mijn benen hadden uiteraard het beste wel gehad, maar ook nu was het vooral een kwestie van in vakjes indelen. Dus niet 22 km van Erp naar Deurne, maar 6 km naar Gemert, 3 km door Gemert heen, dan 2 km naar de Mortel, 5 km naar Bakel en 6 km naar Deurne. Dan natuurlijk toch even de vergelijking. Was ik vandaag langzamer? De tocht naar Boekel van begin december was/is het beste te vergelijken. Ook daar fietste ik 20 km heen en terug en ongeveer 40 km door het bos. Zelfs qua route heen en terug zijn ze vergelijkbaar, tot Gemert is het dezelfde weg.

En als je de data van die twee tochten vergelijkt, dan was ik vandaag inderdaad langzamer. Zowel op de weg heen, op de weg terug als tijdens de tocht. Gemiddeld bijna 1 km/uur langzamer. Eerlijk gezegd had ik dat niet verwacht, ook niet op basis van mijn gevoel vandaag. Of het door de halve liter bloed van afgelopen vrijdag komt? Of door de kerstdagen? Ik weet het niet. Het is voor mij in ieder geval géén reden om bij een volgende oproep van Sanquin niet gewoon weer te gaan. Wel zal ik dan ook eens informeren naar de mogelijkheid om plasmadonor te worden in plaats van bloeddonor. Als zij daar net zoveel aan hebben als wanneer ik bloeddonor ben, dan lijkt me dat een nog betere combinatie. Maar voor het overige ben ik gewoon weer tevreden met een lekkere ochtend ontspanning. 🙂

[update] De foto’s staan online. En zoals bijna gebruikelijk mijn exemplaar ook maar gekocht: