Kempen-tocht

Hoewel ik eigenlijk vandaag heel graag bij de finish van de Tour for Life in Valkenburg had willen zijn, besloot ik toch maar gewoon een lange tocht op vlak terrein te maken, het is immers nog maar 20 dagen voordat de Zuiderzee Klassieker (je kunt nog sponsoren!!) verreden wordt en een paar extra kilometers op vlak terrein in de benen zijn nooit weg. Er was geen tocht van boven de 100km te vinden, maar de Kempen-tocht, georganiseerd door Toerclub Aalst-Waalre was 100km. Van Deurne naar Aalst is het 30km fietsen, dus door met de fiets er naar toe te gaan (en weer terug), kwam ik toch tot een mooie 166,5km in totaal.

Laat ik beginnen met te zeggen dat het een mooie tocht was, maar vooral ook een gezellige tocht.

Het was fris vanochtend en lang donker. Ik had om half 7 de deur uit willen gaan om om half 8 in Aalst te kunnen zijn, maar dat werd 7 uur zodat ik geen licht hoefde te voeren. Het eerste stuk naar Aalst ging goed, totdat ik in Eindhoven me door de Garmin liet verleiden om een ‘kortere’ route te nemen dan via de hoofdweg.  Door het zoeken, draaien en verkeerd fietsen kwam ik uiteindelijk op een gemiddelde van 29,3km/uur voor die eerste 30km uit. Maar goed, toch niet slecht voor een warming-up.

Na vertrek uit Aalst voor de tocht ging ik er weer lekker vandoor. Ik haalde na een tijdje een andere fietser in die niet langzaam fietste, maar wel langzamer dan ik fietste, dus ging ik er voorbij. In Veldhoven miste ik een pijltje, zag dat gelukkig al snel omdat de weg dood liep en toen ik omgedraaid had (scheelde me een minuut of zo) zag ik dat diezelfde fietser nu opeens een stuk voor me reed. Ik er weer achteraan, maar het was al snel duidelijk dat hij een stuk rapper ging dan eerst. Toen ik er bij kwam had ik ook niet echt de behoefte meer om er voorbij te gaan. Het bleek Peter uit Eindhoven te zijn (dat wist ik toen uiteraard nog niet, we hadden elkaar namelijk nog niet eerder ontmoet), hij bleek nog naar me geroepen te hebben toen ik fout fietste, maar dat had ik niet gehoord.

Uiteindelijk bleek dat we allebei inmiddels best een tempo hadden dat voor ons beiden snel zat was, een kilometer of 29-30 per uur. Dus bleven we samen fietsen en hebben we de tocht ook samen uitgefietst. Leuk dat je iemand tegen kunt komen bij een tocht en dan 100km lang voldoende gespreksstof kunt hebben. Dat de snelheid toch wellicht wat pittig was merkte ik toen ik er 100km op had zitten (dus na 70km in de tocht), het begon allemaal wat meer pijn te doen. We hebben het toen een stuk rustiger aan gedaan, het gemiddeld op dat tweede deel van de tocht lag daarom maar op 28km/uur. Na aankomst in Aalst hebben we nog even nagepraat, ik heb er 2 cola gedronken en bleek toen weer prima in staat om de volgende 30km naar Deurne terug te fietsen. Doordat er nu veel meer verkeerslichten op rood stonden (en nu was stoppen zeker aan te raden) lag de gemiddelde snelheid over dat traject maar op 28,8km/uur, wat lager dus dan vanochtend. Maar gezien het feit dat ik er uiteindelijk ruim 166km op had zitten was ik er helemaal niet ontevreden over.

Tijdens de Zuiderzee Klassieker ga ik sowieso een stuk rustiger van start, dan zijn het er immers 220km, maar mijn herstel na een pauze is goed genoeg, dat geeft vertrouwen.

p.s. Harry, sorry dat ik je naam niet meteen aan je gezicht kon koppelen toen we elkaar tegen kwamen op het terras!