Totaal: 152,69 km totaal
Duur: 06:09:25
Gemiddeld: 25,09 km/uur (met autopause)
Max: 49,77 km/uur
Hoogtemeters: 1.495 meter
Weer: 11°C-20°C, Er stond een stevige wind. De eerste 75km droog, daarna veel regen
Omstandigheden: De hoogtemeters waren een nieuwe uitdaging. Samen fietsen met Guido scheelde heel erg veel!
Gereden met: de Gazelle Vuelta
Het was weer tijd voor een nieuwe uitdaging op fietsgebied. Ik heb er daar de afgelopen tijd een heleboel en elke keer ben ik er dan vooraf niet helemaal gerust om. Zo ook bij de Omloop Math Salden. Ik had met Guido van Dijk afgesproken dat we die samen zouden gaan fietsen nadat hij eerder naar het noorden gekomen was voor Deurne-Deurne. Dat waren toen 150 vlakke kilometers, bij de Omloop Math Salden was dat zeker niet zo. Afgaande op de hoogtemeter van de Garmin van Guido hebben we in totaal ruim 1.400 meter geklommen. Op zich had ik natuurlijk moeten weten dat ik me ook nu weer niet teveel zorgen hoefde te maken. Er is volgens mij namelijk niemand beter dan Guido om achteraan te fietsen. Hij is beresterk op de fiets maar bleef ook nu elke keer in de gaten houden of ik wel kon volgen. Bij de verschillende langere klimmen en ook bij de afdalingen moest ik hem regelmatig laten gaan, maar dat gaf niet. Op eigen tempo naar boven en beneden is voor beiden veel veiliger en verstandiger. Maar aangezien hij de route veel beter kende, kreeg ik voor elke stevige klim even een seintje. En dat helpt dan wel heel erg.
Bij de eerste serieuze klim (de Adsteeg telt niet als serieus), de Dode Man kon ik goed volgen. In tegenstelling tot de klim vorige week waarbij ik ben afgestapt omdat ik dacht dat ik zo langzaam ging dat ik zou omvallen, wist ik nu dat ik gewoon in zijn wiel moest blijven zitten en dan zou ik wel boven komen. Ik heb daar (en ook wel daarna) gebruik gemaakt van de volle breedte van de weg door te zigzaggen, maar ik kon Guido tot boven toe in het wiel volgen. Yes! 🙂
Natuurlijk kwam ook wel al snel de realisatie dat het niet bij die ene beklimming zou blijven. Er was dan ook geen tijd voor pauze boven aan de Dode Man, we gingen meteen door. De Kruisberg was zwaar. Het was de tweede van de vier echt zware klimmen in de route en inmiddels had ik toch al de nodige kilometers op en neer in de benen zitten. Zou ik het kunstje van de Dode Man kunnen herhalen en ook deze heuvel kunnen bedwingen? Het zag er halverwege niet echt naar uit. Guido schrijft in zijn blog dat het tweede deel mogelijk het zwaarste is. Het kan dus zijn dat dat ook er ook aan bijdroeg dat ik daar diep moest gaan om mezelf te dwingen door te blijven trappen naar boven. Maar ook hier lukte het, weliswaar niet bij Guido in het wiel maar zonder af te stappen. Yes! 🙂
Zoals voorspeld hebben we het niet droog gehouden tijdens de tocht. Gelukkig waren we wel op tijd vertrokken en hebben de eerste 75km droog kunnen fietsen, maar daarna hebben we de nodige regen gehad. Ook daar was ik vooraf niet zo gerust op: afdalen in de regen. Op zich viel dat nog mee al moet ik de remblokjes van mijn fiets nog maar even controleren, want die hebben het zwaar gehad. Ik heb een paar filmpjes van afdalingen in de regen die laten zien dat de omstandigheden niet helemaal optimaal waren. Toen het nog droog was zette ik mijn maximale snelheid van de dag neer: 49,77 km/uur. Voor ervaren afdalers niet zo heel hard (Guido klokte een max van 56,5 km/uur) maar voor mij meer dan hard genoeg.
Na die eerste regen op zo’n 75km leek het even droog te worden, maar toen we onder aan de Loorberg waren bij de stempelpost begon het weer te regenen, eerst een beetje, daarna met flinke vlagen. De Loorberg was eigenlijk best een lekkere heuvel, lang, maar redelijk goed te doen. Niet in het tempo van Guido, maar bij dit soort lange geleidelijke klimmen gaf ik er de voorkeur aan om vooral mijn eigen tempo te zoeken. En dat was dan goed vol te houden.
De Oude Huls, was een pittige heuvel. Zeker op het einde als de weg rechts af slaat, je eigenlijk toe bent aan een pauze, maar je dan nog even verder moet die pukkel op. Dan maakt het natuurlijk toch wel verschil of je hem voor de eerste keer op fietst en al 4,5 uur onderweg bent. Ook hier eigen tempo gefietst, maar fietsend boven gekomen.
De Eyserbosweg was de laatste van de “grote vier” van de omloop. Ook hier heb ik de hele weg moeten gebruiken en moest ik Guido op het laatste stuk laten gaan, maar ik wist dat het de laatste was, dus afstappen was geen optie. De Fromberg had ik vorige week al gefietst en ik wist dus wat ik er kon verwachten. Hij was toen goed te doen en nu ook.
Helemaal prettig was het laatste stuk terug richting Limbricht. Niet alleen ging het toen voornamelijk bergaf en konden we van tijd tot tijd flink tempo maken, we haalden ook de nodige andere deelnemers aan de omloop in. Geen idee welke afstand of zij gereden hadden, maar een aantal van hen was er een stuk slechter aan toe. En waar een van hen verzuchtte dat bij hem het lichtje toch echt uit was, kon ik tevreden vast stellen dat dat bij mij nog zeker niet het geval was. Ja, mijn benen vonden het inmiddels echt wel meer dan genoeg. Maar energie had ik nog genoeg zodat ik ook volop kon genieten van de voldoening van het volbrengen van weer een nieuwe uitdaging. Ik had alle heuvels in de route fietsend bedwongen en daar was ik heel tevreden over.
Nadat ik Guido naar huis gebracht had ben ik doorgereden naar familie in Zuid Limburg voor een verjaardagsfeest en een lekker warme douche. Pas ’s avonds, toen we weer thuis waren kon ik echt voelen dat ik toch wel moe was. Ik heb dan ook heerlijk geslapen. 🙂
Ben ik nou een fan van klimmen geworden? Nee. Dat zeker nog niet. Waarschijnlijk heeft dat nog wel te maken met het feit dat ik nog niet heel hard kan genieten van de afdalingen. En dus waren het voor mij vooral steeds weer voorbodes van een nieuwe klim. En ik sta echt niet te springen om (bijvoorbeeld) komend weekend weer de Dode Man op te fietsen. Van de andere kant heb ik toch ook wel een beetje het gevoel van “het zou wel fijn zijn om dit een slag sneller te kunnen” als ik kijk naar de filmpjes van de langere klimmen die er gisteren bij zaten. Dus het was ook geen “eens en nooit meer”. Zeker niet als het samen met Guido is, want daar kom je zowel op het vlakke als bergop uitstekend mee thuis!
Ik had de GoPro HD2 op mijn stuur gemonteerd en heb veel van de klimmen en een aantal afdelingen op video staan. Ik was er eerst vanuit gegaan dat ik ze allemaal zou samenvoegen tot één filmpje, maar bij nader inzien lijkt me dat teveel tijd te gaan kosten. Dus ga ik ze als losse filmpjes uploaden, met de naam van de beklimming erbij en de locatie. Maar…omdat ik de filmpjes op full-HD kwaliteit gemaakt heb, is dat in totaal 10GB aan video die online moet, dus dat uploaden gaat nog even duren.
p.s. Ook Guido heeft een blogpost geschreven over de tocht en zijn Garmin data staat hier.