Grotere kaart weergeven
Totaal: 88,87 km totaal
Duur: 3:31:53
Gemiddeld: 25,17 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 80 omwentelingen per minuut
Weer: 6,9°C, Voornamelijk droog, in het begin not wat koude motregen.
Omstandigheden: Het was heel erg koud en ik was heel erg te licht gekleed.
Gereden met: de Gazelle Vuelta
Na twee heerlijke ervaringen met toertochten van ruim 160km was afgelopen zondag een dag die ik het liefste zo snel mogelijk weer zal vergeten. Ik had eigenlijk een georganiseerde toertocht willen gaan fietsen, maar omdat ik persé op tijd thuis moest zijn omdat we om 14:00 uur alweer in Eindhoven in de schouwburg moesten zijn had ik op het laatste moment besloten om zelf maar even een route op de GPS te gooien. De bedoeling was 112km, eerst richting noorden, dan via Duitsland weer naar het zuiden en terug naar Deurne.
De voorspelling was dat het een graad 10-12 zou worden. Vorige week was dat ook zo geweest en toen was het een stuk warmer geworden. Ik had verwacht dat dat afgelopen zondag ook zou gebeuren en vertrok met korte mouwtjes en korte broek. Ik had geen beenstukken en geen armstukken bij me. Dom, dom, dom zo bleek al gauw. Want dat ik in het begin koude armen zou hebben, daar had ik op gerekend, maar toen na 25 km mijn benen ook nog niet warm waren, wist ik eigenlijk al dat het niet goed zat. Ik had wel een dun regenjack bij me, maar dat hielp ook maar een beetje, niet genoeg om mijn hele lijf warm te krijgen.
Toch doorgefietst en op een gegeven moment, zo bij Cuijk zat ik eigenlijk ook op een punt dat omdraaien ook niet echt een optie was. Ik heb op een paar plekken moeten zoeken hoe ik verder moest (krijg je al je snel een route maakt waarbij je via trappen een viaduct op moet en zo) en vooral het eerste stuk had ik de wind (kracht 3) pal tegen. Als je dan alleen fietst, dan is dat best pittig.
Zo bij Weeze (Duitsland) waar de route me langs de vertrekhal van het vliegveld voerde had ik het echt helemaal gehad. Ik was door en door koud én voorzag dat ik alsnog niet op tijd thuis zou zijn. Dus heb ik iets gedaan wat ik nooit dacht ooit te zullen doen: ik heb naar huis gebeld met de vraag of ze me konden komen oppikken. Ik heb daarna rustig doorgefietst zodat we elkaar niet mis zouden lopen. Uiteindelijk stonden er toch nog ruim 88km op de teller. Maar het was een flinke deuk in mijn ego. 🙁
En een wijze les.
