Turfrit

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 102,98 km totaal
Duur: 03:29:24
Gemiddeld: 29,5 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 77 omwentelingen per minuut
Weer: -4°C bij de start oplopend naar +4°C, droog, minder harde wind dan vorige week
Omstandigheden: Koud bij de start, soms pittig tegen de wind in, maar heerlijk met de wind in de rug. Mooie route!
Gereden met: de Ridley Fenix Classic

Toen ik afgelopen januari in Aalst-Waalre was voor de MTB-toertocht was het -7,0°C, hadden ze buiten een vuurkorf branden, een stalling voor de fietsen en was het veel en veel drukker dan toen ik er vanochtend aan kwam voor de Turfrit. Jammer voor de organisatie en jammer voor de dames en heren die zich vanochtend nog een keer omgedraaid hebben omdat ze het weer te slecht vonden. Want het was een hele mooie tocht. Vanuit Aalst ging het al snel het groen in, door heel verkeersluwe stukken, langs de A2 naar het zuiden en dan linksaf het door het bos (over een prima fietspad) omhoog richting Geldrop. Daar was het even goed opletten door de woonwijken heen voordat de route weer volop door de natuur ging. En wat maakte het uit dat het fris was, het ijs nog op veel plekken op het water stond en dat je wangen er bijna vanaf vroren. Het was heerlijk fietsweer. Na Lierop werd duidelijk dat de wind uit het Oosten/Noord Oosten ook met 11 km/uur (een fractie van vorige week) in de meer open stukken van de route toch best wel pittig was. Het waren de stukken waar mijn max. snelheid van tijd tot tijd even wat omlaag moest. Omdat ik er toen 30km op had zitten was dat een prima moment voor even een reep (met mijn winterhandschoenen kan dat alleen bij stilstand) en verder. Grappig was wel dat we ook vandaag richting het Oosten gingen, dat is ideaal als de wind ook uit het Oosten komt want dan heb je die in deel twee van de route in de rug. Maar zover was het nog niet. Wel heel zot was dat ik uiteindelijk tot een kilometer of vijf weer van mijn eigen voordeur kwam voordat we via een paar omzwervingen in Someren bij café de Herberg waar de pauzeplek was. De thee en het stuk vlaai waren lekker en het was goed om even op te warmen, maar om daar €4,- voor af te moeten rekenen tijdens een toertocht? Deed me toch een beetje terugdenken aan de goedverzorgde MTB-tochten afgelopen winter (en ook vorige week was het kopje thee tijdens de pauze gewoon inbegrepen). Bij de pauzeplek kwamen de nodige andere heren (en een enkele dame) binnen uit de kou. Aan de gezichten te zien hadden ze het tot dan toe best zwaar gehad. Ik ben dan ook benieuwd hoeveel er toch maar voor de 60 km gekozen hebben.

Verder ging het weer, eerst richting het Zuiden via Someren-Eind tot bijna aan Nederweert en toen, weer door het groen, richting Maarheeze, omhoog naar Leende, verder naar Valkenswaard en terug naar Aalst. Hoewel er ook in de tweede helft nog wel stukken bij zaten die tegen de wind in gingen, zie je de wind terug in het verloop van de gemiddelde snelheid: de eerste 30 km gingen met 28,5 km/uur, de 24 km van daaruit naar de pauzeplek gingen met 29,4 km/uur en de 50 km van de tweede helft gingen met 30,2 km/uur gemiddeld waardoor het totale gemiddelde op een (vind ik) nette 29,5 km/uur komen. Ik fietste vandaag de hele tocht solo, dus niet meegelift bij groepjes en ook tegen de wind in alleen mezelf om me aan op te trekken. Ik ben dan ook zeker tevreden over de rit.

Toch nog even een verhaaltje in de categorie “petje af”. Ik zag hem vanochtend bij het inschrijven voor het eerst: een knul van een jaar of 10-12 (als hij nou 14 was, dan vergeeft hij het me nooit!). Hij schreef zich ongeveer tegelijkertijd met mij in, zijn beide ouders (ik neem even aan dat ze dat waren) erbij. Netjes in wielerkleding, helm, bril, Giant racefiets. Hij ging ook voor de 105 km. Ik was wat eerder weg dan hij, dus ik zag hem pas weer toen ik in Someren aan de thee en vlaai zat. Hij kwam alleen even binnen voor het toilet en ging direct weer door (drie Snelle Jelles in zijn zakjes op de rug). Ook toen waren zijn ouders er, ze waren neem ik aan naar Someren gereden met de oude om daar te kijken of het nog ging.

Hij was dus al eerder weg en het duurde tot de 75 km voordat ik hem voorbij kwam. Ik had bij het naderen al gezien dat hij bij de stukken tegen de wind (we gingen op dat stuk regelmatig rechts en links waardoor je steeds wind van voren of van opzij had) ook af en toe met zijn hand op zijn bovenbenen duwde. Maar hij fietste nog, had ook geen verkeerd tempo met de wind mee, dus na een “goedemorgen” ging ik door.
Tegen de tijd dat ik in Aalst mijn fiets op de auto had staan, me omgekleed had en klaar was om te vertrekken naar huis, kwam hij weer langs mijn auto gelopen, nu met alleen zijn moeder die hem met de auto naar huis zou brengen. Hij zag er best getekend uit (ik weet dat ik een beetje schrok, want bij een man van 40 ziet dat er toch anders uit dan bij zo’n jonge knul). Ik vroeg hem of het zwaar geweest was. Ja, zijn benen waren vandaag niet zo goed geweest, dus het was wat moeilijker geweest.
Ik heb bij het fietsten in het bos al lang geleerd dat leeftijd helemaal niets zegt over snelheid, uithoudingsvermogen en dergelijke. Ik wordt/werd in het bos ook door “kinderen” op een fiets ingehaald en schaam me daar niet voor. Maar toch, zo’n knul die in de kou, alleen (natuurlijk, met zijn ouders op veilige afstand, maar hij moest het toch gewoon zelf fietsen want ook hij deed dat niet in een groep) even 105 km gaat fietsen op een maandagochtend. Daar neem ik mijn pet voor af. Die komt er wel.

Volgend weekend is de Crocusrit vanuit Valkenswaard, georganiseerd door dezelfde organisatie die eind augustus Diekirch-Valkenswaard voor haar rekening neemt.

p.s. Geen Connie Sinteur vandaag, maar een van haar collega’s: Mike Janssen. Zijn foto’s staan op Oypo.