Rondje Zandbos + Bakelse Bos

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Strava website
Totaal: 34,5 km
Duur: 1:44:18
Gemiddeld: 19,9 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 72 omwentelingen per minuut
Gemiddelde hartslag: 171 slagen per minuut
Weer: 8°C, Nog steeds droog.
Omstandigheden: Fris op de weg en in de schaduw, warm in de zon. Lekker fietsweer!
Gereden met: de Ridley Blast 29er

Het was even een gokje hoe koud het nog zou zijn vanochtend. Het was al niet meer echt vroeg toen ik weg ging, uur of 11:00 (omdat ik inderdaad eerst de GP van Japan gekeken had), maar ik ging toch voor de lange broek. De rest was vergelijkbaar met vorige week: thermosshirt korte mouw, overshirt met lange mouw, handschoenen zonder vingers en ook nu nog geen overschoenen.
In het Zandbos was het drukker dan anders, de AT-Beasts MTB-tocht vanuit Gemert kwam namelijk ook door het Zandbos heen. Gelukkig wel de juiste rijrichting (heb ik bij andere tochten wel eens anders meegemaakt), maar ook hier en daar over de paden die eigenlijk voor voetgangers zijn. Ook dat is niet echt handig voor de onderlinge verstandhouding in het bos. Maar goed, veel snelle (vooral) heren dus weer in het bos. Het liet me zien waarom ik waarschijnlijk niet of nauwelijks aan toertochten mee zal doen deze winter: dan ben ik vooral heren aan het voorbij laten. In een bos met voornamelijk single-tracks is dat niet altijd even handig. Plus de realisatie dat anderen 25 km/uur fietsen waar ik met 20 km/uur door het bos ga, is niet motiverend. Terwijl het vandaag gewoon lekker liep (nou ja, niet veel lopen gelukkig, maar je snapt wat ik bedoel). Hoe dan ook, het overgrote deel van de tocht had ik het bos weer grotendeels voor me alleen (op de talrijke gezinnen met kinderen en/of hond die je nu eenmaal wat voorzichtiger voorbij moet). Het Zandbos was overigens hoe dan ook wat anders dan anders omdat ze bomen aan het vellen zijn. En ik mopper wel eens op ruiters die met hun paarden de single-tracks stuk rijden (en dan als dank nog een cadeautje achter laten), maar die machines die ze voor de boomkap gebruiken die kunnen van elk glad bospad een omgewoelde zandbak maken. 🙂

Op weg terug stond ik bij de oversteek naar het fietspad van de N270 te wachten toen er aan de overkant een fietser voorbij kwam. Ik denk op een cyclocross, zijn bandjes waren net wat dikker (niet veel) dan bij een gewone racefiets. Heel hard ging hij niet, en dus kon ik er met een gangetje van 26-27 km/uur naar toe rijden en bij hem in het wiel, uit de wind gaan hangen. Halverwege dat lange rechte stuk merkte hij me eindelijk op en dus nam ik over en ging voor hem fietsen. Het was weer even ouderwets doorstampen, maar dan wel op een fiets met heel brede banden en nauwelijks druk er in. Uiteindelijk ging de snelheid daardoor naar tegen de 30 km/uur en mijn hartslag naar max. Hieronder zie je het plaatje vanaf het verkeerslicht en de oversteek van de weg.

Maar och, ik was bijna thuis, bij de afslag boven aan de weg ging de ander rechtdoor en heb ik het laatste stukje uitgefietst naar huis. Zoals eerder aangegeven: die hartslagmetingen zijn volgens mij nogal aan de hoge kant. Mijn omslagpunt ligt namelijk (ok, lag 3 jaar geleden) op 165, dan is een gemiddelde van 171 over 1 uur en 45 minuten erg onwaarschijnlijk.

Hoe dan ook, het was een lekker stukje fietsen op een zonnige zondag. In het bos en in de schaduw was het nog best fris en had ik zéker niet te veel aan, in de zon was het warmer. Maar ik kon de lange broek prima hebben vandaag.