Zeelandmarathon MTB 2014

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 38 (+8) km km totaal
Duur: 2:34:29
Gemiddeld: 24,0 km/uur (met autopause, excl. het lopen!)
Gemiddelde trapfrequentie: 71 omwentelingen per minuut
Weer: 13,0°C-22,0°C, Droog, wind in de rug
Omstandigheden: Op de fiets was het perfect, maar het uur lopen was moordend.
Gereden met: de Ridley Blast 29er

Tja, waar begin ik met vertellen over vandaag? Nou, laat ik beginnen met: volgend jaar weer!
Daar kun je al uit afleiden dat het niet perfect was, maar zeker ook geen “eens maar nooit meer” dag.
Allereerst was ik al blij dat we er konden zijn vandaag. Als je je net na middernacht 1 januari 2014 al inschrijft en een hotel boekt, dan kan er nog het nodige gebeuren voordat het 4 oktober is. Maar we waren/zijn er. In een hotel aan de rand van Zoutelande waar ze familiekamers hebben (2 kamers + 1 badkamer). Het weer wás prachtig. Terwijl ik dit bericht zit te typen, komt het met bakken uit de lucht en rommelt er een stevig onweer over Zoutelande:

Maar vanochtend was het prima, ongeveer 13 graden, maar dat zou in de zon oplopen naar 22 graden. De start was ook prima, lekker stukje door de straten van Zoutelande en daarna over de boulevard richting Westkapelle. Na de boulevard begonnen de loopmomenten. De route was daar niet altijd berekent op 1.500 MTB-ers en als het flink omhoog ging, of als er trappen in de route zaten (nu maar een paar in vergelijking tot vorig jaar), dan stokte het.

Dat was echter niets vergeleken met het eerste serieuzere stukje strand na Domburg. Het was namelijk vloed. Ernstig vloed. Zonder vloedlijn die hard genoeg was om over te fietsen. Een enkeling deed een poging om te fietsen,  op dat eerste stukje strand lukte dat ook nog wel af en toe, maar de toon was gezet. Na Domburg weer lekker vliegen door het bos. Maar bij Oostkapelle ging het weer het strand op. En tussen Oostkapelle en de rustpost bij Vrouwenpolder, waar we eindelijk weer van het strand af mochten heb ik mogelijk 100-200 meter óp de fiets gezeten. De rest was ploegen door het rulle zand. Mijn linkervoet gooide zand in mijn rechterschoen en tilde ik mijn rechtervoet op, dan kwam er een guts zand in links. Na het eerste stukje fietsen maakte dat ook niet zo veel meer uit, toen waren de schoenen toch al nat, dus dan bleef het zand beter zitten (ín de schoen dan).

Maar zoals wel vaker: eerst was de sfeer nog jolig en na 15-20 minuten lopen waren er de nodige mensen die er zwaar de balen van hadden. Soms betekende dat alleen vocaal gemopper, anderen gaven er de brui aan en sloegen af zodra ze een duinovergang zagen. Weer anderen deden dat ook, maar fietsen over de duinpaden mee. Tja.

Het was dus een ervaring. Maar ja, zo goed als iedereen liep, de enkeling die fietsend vooruit wilden komen moesten door het water, vielen van tijd tot tijd of besloten ook maar weer te gaan lopen.
En ik was uiteindelijk toch nog exact om 12:00 uur over de stormvloedkering heen. Niet gek. Ging ook alleen omdat de wind heerlijk van de juiste kant kwam. Lekker doorfietsen met snelheden van boven de 30 km/uur. 🙂

Maar toen ze bij de eerste post na de stormvloedkering ons de keuze gaven “nog een keer 7 kilometer over het strand ploeteren in de wetenschap dat het dan lopen zou worden” of “de aangegeven afkorting nemen naar Burg-Haamstede te volgen, koos ik voor dat laatste. Want nog een keer anderhalf uur lopen, dat zag ik niet zitten.
Natuurlijk kreeg ik daar later nog spijt van. Toen ik namelijk na afloop terug bij onze auto was, die langs de route stond kwam ik  Jan en Wim tegen. Zij waren wél rechtdoor gegaan en hadden het overgrote deel kunnen fietsen. OK, door het water, dan dan wel, maar toch (ik lees bij Jan dat je dan 4 meter uit de kant moest fietsen).

Ander detail: mijn Garmin springt op autopauze als ik langzamer fiets dan 6 km/uur. Lopen doe je met 4-5 km/uur (wel als het door het rulle zand gaat met een fiets in de hand). Dus het hele stuk over het strand lopen stond hij op pauze. Leuk, want de gemiddelde snelheid bleef zo hoog, maar hij telt dan ook geen kilometers. Ook weer iets geleerd.

Dus..er zullen de nodige “actie” foto’s zijn waarbij ik loop.  Vond het eigenlijk ook wel slecht dat de organisatie dit ‘probleem’ dat blijkbaar elke vier jaar voor komt zo genegeerd heeft. Dit had eigenlijk helemaal niets met MTB-en te maken.
Gelukkig was het weer perfect, de rest van het gezin vindt het niet erg om hier te zijn, dus als ik voorstel om dit volgend jaar weer te doen, dan krijg ik geen klachten. Nog even paar maanden wachten totdat we weer kunnen inschrijven.