KlimClassic

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 161,3 km totaal
Duur: 6:13:07
Gemiddeld: 25,9 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 76 omwentelingen per minuut
Hoogtemeters: 2.520 meter
Weer: 12,0°C-32,0°C, droog, zonnig. Beetje wind.
Omstandigheden: Heerlijk fietsweer, pittige tocht.
Gereden met: de Ridley Fenix Classic

Oef. Ik ben een beetje af. Het was een heerlijke dag. Maar ook een pittige tocht. De dag begon al vroeg. Om 5 uur zat ik aan het ontbijt. Om 6 uur was ik omgekleed, lag de fiets in de auto, zat de fietsdrager achterop en vertrok ik naar Maasbree om René op te halen. Om half 7 daar, zijn fiets achterop en naar Maastricht. Daar kwamen ook Koene en Jeroen aan en bij de start troffen we Manon en Ronald. Het weer veranderde nogal op weg naar Maastricht. In Deurne en Maasbree was het nog grijs. Onderweg hadden we wat lichte regen en mist. Maar in Maastricht scheen de zon. Ik besloot mijn beenstukken in de auto te laten, deed wel mijn armstukken aan, maar nog voor de start verdwenen die in mijn shirt. En mijn windstopper ging na 40 km bij de eerste stop uit. Het was gewoon warm. Lekker, maar warm. Mijn armen, benen, en gezicht hebben vanavond dan ook een mooi rood kleurtje.

En waarom ik nu af ben? Nou, omdat die 160 km van vandaag niet zo netjes plat waren als de 150 km van afgelopen zondag. Vandaag kregen we dit voor onze kiezen (even geknipt en geplakt van de website van de KlimClassic):

• Savelsbos – max 7% – 2.100 m
• Moerslag – max 7% – 600 m
• Fond des Cris – max 10% – 1.900 m
• Hautgné – max 11% – 1.100 m
• Rue de Miroulle – max 15% – 1.300 m
• Côte d’Oneux – max 15% – 2.800 m – Tijdregistratie
• Côte de Havelange – max 8% – 2.900 m
• Côte de la Redoute – max 20% – 1.700 m – Tijdregistratie
• Côte de Cornemont – max 7% – 2.800 m
• Les Forges – max 14% – 1.600 m
• Côte de Forêt – max 8,5% – 3.000 m
• Moerslag – max 6% – 900 m

En zoals ik al eens eerder geconstateerd heb, als je hetzelfde aantal hoogtemeters in een kortere afstand stopt, dan wordt de tocht zwaarder. Daardoor voelden voor mij de 230 km van de Amstel Gold Race minder zwaar dan die 160 km van vandaag. En natuurlijk is de kwaliteit van het wegdek onderweg ook een belangrijke factor. En die is in België op veel plekken belabberd. Dat merk je vooral bij het afdalen. Want als je dan 40 km/uur of harder naar beneden gaat en de toplaag van het wegdek is op veel plekken weg waardoor je als een gek door elkaar gestuiterd wordt en verkrampt in plaats van dat je relaxed aan het herstellen bent van de klim.

Ander punt dat er voor zorgde dat het lekker pittig was: we waren een groepje van zes goede klimmers. Waar Koene aan het begin van het seizoen moeite had om mee te komen, klimt hij op het moment gewoon minstens net zo goed als de rest van ons. Manon en Ronald gaan volgende week voor de zes beklimmingen van de AD6 en ook René en zeker Jeroen komen lekker strak mee naar boven. Dat betekent dus niet/nauwelijks wachten na een klim en dus alleen tijdens het fietsen mogelijkheid om te herstellen van de klim.

Vandaag ook besloten dat er een klim is die ik erger vind dan de Keutenberg: Côte de la Redoute. Ja, ik kwam er goed boven. Maar net als de Keutenberg is het zo’n klim waarbij je als je er aan begint denkt “WAAROM?”. Gelukkig hebben ze bij de la Redoute voor afleiding gezorgd en in plaats van naar de top kijken kun je gewoon het aantal keer dat “PHIL” op het wegdek geschilderd is tellen. Helaas, het totaal aantal moet ik je schuldig blijven.

De tocht was prima verzorgd. In totaal drie pauzeplekken (heel wat beter dan die één van vorige week) met steeds voldoende toiletten, afvalbakken, drinken en eten. Erg alleen hoe moeilijk het lijkt te zijn om de zooi ook ín de bakken te gooien. Bonuspunten voor de zakjes gemengde nootjes die we bij het tweede en derde rustpunt kregen. Lekker wat zout/hartig knabbelen. Heerlijk als je al een halve dag aan de sportdrank en sportrepen bent.

Maar, ondanks dat het een pittige tocht was, zat er voor de laatste 10 kilometer nog genoeg energie in de benen om nog even lekker door te trekken.  En dat blijft natuurlijk fijn. Net als het kunnen/mogen meefietsen met zo’n groep als vandaag. Dank je, Koene, René, Jeroen, Ronald en Manon! 🙂

Oh ja, en zoals ik al zei: Manon en Ronald gaan volgende week op 5 juni voor zes beklimmingen tijdens AD6. Je kunt ze nog sponsoren. De pagina van Manon staat hier en die van Ronald staat hier!

 

[30-5] Nog wat aanvullingen achteraf:

Inmiddels staan de klimklassementen online (met dank aan Koene voor het verzamelen van de data), de video’s en foto’s volgen nog:

De uitslagen van de Côte de la Redoute:

positie		tijd	km/uur
1163	Pierre	07:17	12,31
1281	Ronald	07:27	12,06
1373	Koene	07:35	11,84
71 (v)	Manon	07:50	11,48
2043	René	08:53	10,12

De tijd van Jeroen is niet gemeten (daginschrijving). Mijn ‘eerste plek’ binnen onze groep op deze klim was dus een 1163e plek in het totaalklassement. De snelste deelnemer bij de heren ging in 04:01 naar boven, met een gemiddelde van 22,32 km/uur. Oef.

Bij de Côte d’Oneux  deden we het allemaal relatief gezien een stuk beter. Dat zou kunnen liggen aan de relatief langere klim. Ik heb namelijk regelmatig gezien dat er mensen hard een klim begonnen (en ons dan voorbij fietsten) maar zichzelf dan daarna weer tegen kwamen (en wij hen dan weer).

positie		tijd	km/uur
768	Ronald	09:09	17,06
886	Koene	09:24	16,60
890	Pierre	09:24	16,56
1180	René	10:09	15,34
54 (v)	Manon	10:21	15,08

De tijd van Jeroen is niet gemeten (daginschrijving). Je ziet hier overigens ook wel het ‘grote aantallen’ effect. Want nummer 882 t/m 891 hadden allemaal dezelfde tijd, maar een gemiddelde snelheid van ofwel 16,60 km/uur ofwel 16, 56 km/uur.

En onder de categorie heel grappig:

Mijn armen, benen en gezicht vertellen ook vandaag een heel ander verhaald. 🙂

Er komt nog een update als de video’s en foto’s online staan.