VLD Aalst-Waalre

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 53,74 km totaal
Duur: 02:34:41
Gemiddeld: 20,8 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 79 omwentelingen per minuut
Weer: 2,5°C, droog, beetje wind
Omstandigheden: Prima omstandigheden, hier en daar modder en er zat natuurlijk geen vorst in de grond! 😉
Gereden met: de Ridley Blast 29er

Ik had vanochtend voor vertrek nog even terug gekeken naar de video die ik gemaakt had van de editie van de veldtoertocht Aalst-Waalre van vorig jaar. Toen een frisse tocht (-7°C) en natuurlijk heel mooi door de sneeuw die er lag. Vandaag was het bijna 10 graden warmer en overheersten de herfstkleuren. Ik wist dat ik geen tijd (zin) zou hebben om de video te verwerken vanmiddag, dus geen nieuwe video van vandaag, maar ik kijk maar alvast naar deze foto die Connie Sinteur al online heeft staan en je snapt wat ik bedoel.

De tocht was er eigenlijk wel ook zeker niet lichter door. Hier en daar goed oppassen met losse ondergrond (dat is anders als het vriest) of ploeteren door de modder (heb je ook minder als het vriest), maar niets extreems. Eigenlijk gewoon zoals een MTB-tocht hoort te zijn. Stevig afzien voor je benen, op het einde een beetje vies en met een gevoel dat je wat gedaan hebt op je zondagochtend. Ik geloof dat er niet veel mensen voor de “55 km” gingen, want het stuk van de route dat alleen daarvoor was (je kon ook de 45 km doen) was opvallend rustig. Was wel maf overigens, want bij de start lag een overzicht waaruit bleek dat de 55 km vandaag iets van 51,7 km of zo zou zijn. Het werden er uiteindelijk toch gewoon bijna 54 km. Niet dat het echt uitmaakt hoor.

Veel snelle heren vandaag in het bos. Jammer dat die vaak met een strak gezicht en zonder te groeten voorbij komen fietsen. Één keer riep er eentje dat hij links voorbij zou komen net voor een bocht naar links. En denk maar niet dat hij de conclusie trok dat het handiger was om even te wachten tot ná de bocht. Ik zal niet herhalen wat ik toen geroepen heb. Och ja, de wandelaars en joggers waren gelukkig een stuk vriendelijker. 🙂
Vandaag twee ‘bomen’ over de weg gehad. Bij eentje verschilde ik met de man die achter me fietste van mening of Sven Nys daar wel of niet overheen zou zijn gekomen (hij riep “was ik nou maar Sven Nys geweest”). Ik denk dat ook Sven daar even had moeten afstappen om er overheen te springen, maar inderdaad, dat had hij ongetwijfeld een stuk sneller gedaan dan dat wij tweeën dat deden.
De tweede was eigenlijk een stevige tak. En zo werd hij ook aangekondigd door de heren die voor me fietsten. Maar waar zij er net wel overheen wisten te komen (niet springen, er overheen rijden), tikte mijn voorwiel hem net op de verkeerde plek aan. Gevolg is dat ik nou een stijve knie heb omdat die tegen het stuur aan knalde op het moment dat mijn wiel en fiets niet over die tak heen gingen. Gelukkig pas iets wat ik voelde nadat ik weer thuis was.

Na afloop getest of een “powernap”, zoals ik afgelopen woensdag bij het SportMáx wielersymposium geleerd had, na afloop van een activiteit echt zou helpen. Weet het nog niet. Het was niet vervelend om te doen, maar je bent weer anderhalf uur van je dag kwijt. Ik denk dus dat het iets wordt voor de echt grote inspanningen. Nu snel gaan kijken bij het zaalhockey van mijn zoon. Binnen op een bankje zitten. Maar wel er naar toe op de fiets natuurlijk. Volgende week zondag geen toertocht, dan heb ik andere activiteiten. Op zaterdag zijn hier geen toertochten, dus ik moet even kijken of het de Tacx of een rondje in de omgeving wordt. Opties genoeg! 🙂

[update: de foto’s van Connie Sinteur]