Totaal: 183 km totaal
Duur: 07:26:49 (10:40:24 onderweg)
Gemiddeld: 24,6 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 81 omwentelingen per minuut
Weer: 14,0°C-23,0°C, regelmatig kwam er een stevig bui naar beneden
Omstandigheden: tot voorbij Breda prima fietsweer. Zeelandbrug met wind pal tegen = hel!
Gereden met: de Ridley Fenix Classic
Er zijn mensen die zeggen dat ik erg streng voor mezelf ben. Dat klopt inderdaad. Er zijn momenten waarbij de inspanning die ik geleverd heb me niets zeg als het resultaat niet ook aan mijn eigen doel voldeed. En dat was gisteren ook zo. We zijn met familie een kort weekend naar Zoutelande (in Zeeland) geweest. We zouden elkaar om 16:00 uur in Zoutelande treffen, een nachtje daar blijven en op zondag (vandaag) weer terug. Het was daarom niet erg praktisch om op zondagochtend een toertocht te rijden (of in Zeeland een rondje te fietsen), maar gezien het doel van volgende week én het gegeven dat mijn fiets net terug was van reparatie wilde ik toch wel graag wat kilometers maken dit weekend. Op vrijdag zat ik daarom wat te spelen met Google maps op zoek naar mogelijke tochtjes voor de zaterdagochtend toen het idee ontstond. Waarom niet gewoon wat verder fietsen en niet in een rondje? En zo ontstond het plan/doel: een solotocht van Deurne naar Zoutelande.
Route plannen
Uitdaging was natuurlijk eerst om een route te vinden van Deurne naar Zoutelande. Google maps gaf als optie de zuidelijke variant, maar in Google had ik wat minder vertrouwen als het om fietsplanningen gaat. Ik zag dat “Map My Ride” ook een webversie had waarmee je routes kon plannen die als GPX te exporteren waren naar de Garmin. Dat moest toch wel een goede planner zijn als je je toelegt op het tracken en plannen van fietsroutes?
Belangrijkste verschil tussen beide tracks zag ik meteen al was dat deze route meer noordelijk liep. Dus niet via Roosendaal, Goes, Middelburg, maar via Willemstad, Zierikzee en dan de richting van Domburg op. Hij was ook 10 km langer dan die van Google, maar 199 km of 189 km maakte mij ook niet uit. En de route leek me ook wel interessant. Ik ken het stuk weg via Goes, dat is plat en soms best saai en deze route ging langs het Grevelingemeer en over de Zeelandbrug, dat leek me eigenlijk wel zo interessant. Dat bleek uiteindelijk ook zo te zijn, maar niet op een manier zoals ik die gehoopt had.
Vertrek
Goed, bijna 200 km, 8 uur de tijd als ik om 8 uur zou vertrekken en om 16:00 uur in Zoutelande aan wilde komen. Dat moest te doen zijn. Ik zou eerst kijken hoe de fiets zich hield, als ik om 8 uur vertrok en het liep niet, kon ik altijd nog omdraaien en met de auto meerijden naar Zoutelande. Maar de fiets heeft zich de hele dag voortreffelijke gehouden, daar heeft dan zeker niet aan gelegen.
De Garmin Edge 800 die ik heb heeft kaarten aan boord en na het inlezen van een GPX-bestand kun je die route als een lijn op die kaart zien. Daarnaast kun je je met geluid laten waarschuwen als je van de route afwijkt. Het is mogelijk om zelf afslagbegeleiding te krijgen, maar dat kan maar (begreep ik tenminste) 200 keer per route. Dus dat zou op 200 km niet echt handig zijn. Gelukkig kende ik de route tot Eindhoven wel, dus zou ik rustig kunnen wennen aan het rijden op GPS. Het vergt namelijk een beetje verdelen van je aandacht tussen het overige verkeer en dat schermpje op je stuur. In Helmond kwam de eerste uitdaging al omdat daar een deel van mijn gebruikelijke route was opgebroken. Kon de Garmin niets aan doen.
In Gerwen ging het echter ook mis omdat ik daar geacht werd een weg te nemen die ik niet in kon zodat ik op zoek moest naar een alternatieve route richting Nuenen. Dat maakte dat ik toen al een beetje ongeruster was over de betrouwbaarheid van de route.
Eindhoven was geen probleem, veel verkeerslichten, veel stoppen dus, maar de route was duidelijk en goed te volgen. Op naar Tilburg.
Op een kilometer of 10 voor Tilburg was het tijd voor mijn eerste korte stop zodat ik ook even naar huis kon SMS-en dat het fietsen goed ging en dat ik door ging richting Zoutelande. Ik had gemerkt dat er op zich wel wat wind stond, maar die kwam uit het Zuid-Westen, dus had ik daar nu nog niet veel last van. Wel begon ik me nu te realiseren dat mijn route via het Noorden er voor zou zorgen dat ik hem het laatste stuk van voren zou hebben. Nou kan de Garmin alternatieve routes plannen, maar het leek me niet verstandig dat nu voor zo’n grote afstand te gaan doen. Door volgens planning, het ging immers goed.
Tilburg was kort samengevat een ramp. Ik heb er vier jaar gestudeerd en het altijd ervaren als een prettige fietsstad, maar omdat er nu aan de ring gewerkt werd (en wellicht omdat de route ook hier via plekken wilde waar ik niet kon fietsen) werd ik figuurlijk nogal het bos ingestuurd. Gelukkig kwam ik, op een moment dat ik eigenlijk even niet meer wist of ik links of rechts moest, een vriendelijke mevrouw tegen die haar hondje aan het uitlaten was. Ze begon spontaan aan te geven waar ik uit zou komen als ik links, rechts, rechtdoor zou gaan. En toen ik zei dat ik eigenlijk in de richting Breda moest, begon ze me stap voor stap uit te leggen hoe te fietsten “eerste links, dan weg over, via een vreeeeselijke hobbelweg, dan weer weg over en linksaf slaan de oude Bredase weg op en dan kom je in Breda”. Ik zou niet de eerste toerist zijn geweest die met een goedbedoelde instructie helemaal de verkeerde kant werd opgestuurd, maar deze keer klopte het helemaal. En die hobbelweg (haar woorden) bleek inderdaad een vreselijke kasseienweg te zijn die zijn eigen Strava segment heeft. Nadat ik nog een keer letterlijk het bos in gefietst was (fietsers worden geacht links van de weg te rijden op de oude Bredase weg), was ik op weg naar Breda.
Gelukkig hier een lekker lang stuk fietspad dat lekker opschoot.
Bij Breda niet veel problemen. Ja, ook hier veel verkeerslichten die op rood stonden, en op zaterdagochtend kun je daar maar beter braaf naar luisteren, maar de lussen in de weg werkten ook vaak goed. Bij een tankstation 3 x 0,5 liter Aquarius gekocht om mijn twee bidons te vullen (past net) en twee krentenbollen met kaas. Ik had wel een 8-tal repen bij me, maar had ook besloten om waar mogelijk wat af te wisselen met eten. En mijn sportdrank tabletten zou ik eveneens alleen dan gebruiken als het echt nodig was. Zuinig zijn op wat ik bij me had. Terwijl ik mijn eerste krentenbol stond op te eten was de regen eindelijk ook tot bij mij gekomen. Het was tot dan toe droog gebleven en lekker warm ook, genoeg voor korte mouwen en korte broek zonder beenstukken. Regenjasje aan en verder. Hier ging mijn route verder naar het noorden, richting Zevenbergen en Willemstad. Bij Zevenbergen was het droog en ook mijn regenjasje droog genoeg. Met “dank” aan drie verkeerslichten die lang op rood stonden heb ik daar mijn regenjas weer opgeborgen en nog wat gegeten. Ik heb de regenjas verder niet meer aan gehad, het heeft wel van tijd tot tijd nog geregend maar het bleef warm genoeg zonder en het jasje op mijn blote armen voelde ook niet echt fijn.
Maar ondanks dat het droog werd, werd het weer vanaf Breda een stuk minder vriendelijk. Ik draaide definitief richting Zuidelijke richting en met name in de buurt van water was de wind gewoon hard en stormachtig. Ik probeerde vanaf dat moment de moed er in te houden door ook van tijd tot tijd een foto via Twitter te plaatsen. Deze hierboven gemaakt op de brug bij Knooppunt Hellegatsplein laat echter niet zien hoe de omstandigheden daar waren. Ik had moeite om rechtop te blijven staan bij het maken van de foto omdat de windvlagen me elke keer een flinke douw gaven. En die wind zou ik niet meer kwijt raken.
Het was natuurlijk wel ideaal Kitesurf-weer zoals de foto hierboven laat zien, gemaakt bij het Grevelingenmeer.
Een kilometer of 10 voordat ik bij de Zeelandbrug aan zou komen stopte ik weer voor het bijvullen van beide bidons. Ik kon kiezen tussen de winkel van een tankstation of een snackbar. Ik koos de snackbar. Geen goede keuze, ze hadden geen sportdrank, maar gelukkig wel water. Dat zou eerst Spa Blauw worden, maar toen de eigenares de flesjes uit de koeling aan het halen was, kwam haar man binnen. Die zag mijn bidons op de balie staan en vroeg of ik wilde dat hij ze met water bij zou vullen onder de kraan. Ehm, graag. Maar dan hoefde ik de 3 halve liters Spa Blauw niet. De vrouw keek haar man aan en zei: “jij bent lekker bezig!”. Oeps.
Toen toch maar een kop thee gekocht, ik had wel zin in wat warms en zag niets anders liggen waar ik me aan durfde te wagen. Een vette hap onderweg doe ik liever niet.
En toen dus de Zeelandbrug. Het was een stukje hel op aarde voor mij. Ik begrijp dat hij ‘maar’ 5 km lang is. Maar ik had de wind vol op kop, had voor en achteren het kleinste verzet geschakeld staan en kwam maar met zo’n 13-15 km/uur vooruit. Het was alsof ik een berg aan het beklimmen was, maar dan ook nog een berg met een smal pad, want rechts van me zat de reling en water en links van me konden er fietsers van de andere kant komen. Met hoge snelheid, want zij hadden de wind in de rug. Het bleef beperkt tot 3 geluksvogels. Ik heb een nieuwe segmentmeting gedaan en over die 10 km naar de brug toe + de brug zelf had ik 50 minuten gedaan. Met een gemiddelde van nog geen 18 km/uur. Op deze manier ging het nog wel heel lang duren voordat ik in Zoutelande was.
En hoewel de brug natuurlijk er flink in hakte, was het ook niet zo dat ik pap in de benen had of zo. Maar tegen de wind in, was 20 km/uur al heel wat, sneller kreeg ik haast niet voor elkaar.
Helaas was het niet alleen een kwestie van doortrappen. De route werd na de Zeelandbrug pas echt onduidelijk. Ik had de Oost-Westweg op gemoeten, maar dat ging niet, de weg daar omheen betekende een flinke omweg via Kortgene, maar tot overmaat van ramp bleek ik ook bij de volgende kruising met de N255 geen fietspad te kunnen vinden de juiste kant op. Aan de overkant van de weg stond wél nog aangegeven dat Domburg (was voor mij de goede kant op) via Wissenkerke moest. Maar na Wissenkerke was de weg die ik had moeten hebben om op (blijkbaar) het deel van de Oost-Westweg te komen die wél naar Walcheren liep opgebroken en afgezet. Er was een omleidingsroute die me echter weer in Noordelijke richting stuurde. Maar als ik iets niet moest, wist ik, dan was het nóg verder Noordelijk. Achteraf, op de kaart terug kijkend, had ik echter wél nog een stukje Noordelijker moeten gaan. Dan had ik via een omweggetje alsnog op de juiste weg kunnen komen.
Maar dat zien waar ik naar toe moest was een stuk moeilijker geworden. Ik bleek de Garmin namelijk op zijn standaard lichtsterkte te hebben laten staan. En met GPS-tracking blijkt 7,5 uur dan het maximale wat je uit een volle accu haalt. Toegegeven hij had netjes gemeld dat de accu bijna leeg was, maar bij gebrek aan vervangbare accu of oplader, kon ik daar niet veel mee.
Dus stond ik weer bij deze rotonde. Geen Garmin, inmiddels ruim later dan de geplande aankomsttijd (het was half 6) en geen enkel idee hoe ik nou bij de brug richting Walcheren moest komen. En toen heb ik dat gedaan wat ik vooraf onmogelijk zou hebben gevonden: ik heb opgegeven. Ik heb gebeld en gevraagd of ik opgepikt kon worden voor het laatste stukje naar Zoutelande. Ik had 183 km op de Garmin teller staan (hij heeft gelukkig alle data netjes opgeslagen), mijn benen konden nog wel, maar ik zag gewoon even geen opties meer.
Als ontmoetingsplek had ik het centrum van Wissenkerke afgesproken, daar was ik al 2x langs een frituur gefietst. Omdat het ongeveer 30 minuten rijden was vanuit Zoutelande leek het me beter om daar binnen te gaan zitten in plaats van op die rotonde te blijven staan. In de frituur vertelden ze me dat de weg inderdaad afgesloten was, maar je kon op zich langs de afzetting door en als je dan voorzichtig deed met de modder die er lag, dan kon je er langs. Ik heb op dat moment heel even serieus overwogen om dan alsnog door te gaan, maar de wetenschap dat er al een auto mijn kant op was deed me ook snel besluiten dat maar uit mijn hoofd te zetten. Kom je overigens ook in die frituur, bestel dan de hamburger compleet. Dat is een hamburger met sla én omelet. Om je vingers bij op te eten, zeker als je al 10 uur onderweg bent.
Samenvattend
Het zal duidelijk zijn dat ik er zwaar baalde. Maar balen lost niets op, kijken wat je de volgende keer anders wilt doen, dat helpt wel.
Grotere kaart weergeven
Want dát er een volgende keer komt, dat staat al vast. Dit is namelijk een uitdaging waarvan ik nu al helemaal zeker weet dat hij haalbaar is, maar die nu niet voltooid is. Hierboven zie je de alternatieve route zoals ik hem nu uitgestippeld heb. Gewoon onderlangs dus. Beter te doen naar verwachting als de wind weer vanuit het Zuid-Westen komt omdat ik dan minder direct tegen de wind in moet fietsen. En het scheelt een paar kilometer. Dan maar niet over de Zeelandbrug.
Natuurlijk was vandaag terug fietsen via die route ook een optie geweest. Dan had ik de wind voornamelijk in de rug gehad. Had gekund, maar had was niet hetzelfde geweest. En daar komt bij dat je ook niet moet overdrijven. Dus ben ik vandaag gewoon met de rest van het gezin in de auto terug gereden naar Deurne.
Wordt vervolgd. Wanneer weet ik nog niet precies. Volgende week in ieder geval niet, want dan ga ik met Guido van Dijk de heuvels van Zuid-Limburg bedwingen.