Richting België

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Strava website
Totaal: 109 km
Duur: 3:46:34
Gemiddeld: 28,9 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 76 omwentelingen per minuut
Gemiddelde hartslag: 159 slagen per minuut
Weer: 12°C-22°C, droog
Omstandigheden: Heerlijk fietsweer, fris bij het de deur uit gaan, al snel lekker warm
Gereden met: de  Ridley Fenix Classic

Na het voorzichtige ritje van afgelopen woensdag en het vooruitzicht van droog weer vandaag was het plan deze keer snel gemaakt. Het moest er maar weer eens van komen. Dat het na zoveel tijd geen lange ritten, zeker geen gemakkelijk ritje zou worden, dat wist ik vooraf. En toch viel het eigenlijk ook best wel heel erg mee. Toen ik om half 8 de deur uit ging was het fris, maar niet koud. Ik had beenstukken en armstukken aan die ik na zo’n 30 km (armstukken) en 40 km (beenstukken) uit kon doen omdat de temperatuur lekker omhoog ging.

Er stond niet veel wind, dus ik kon gewoon een lekker tempo draaien van rond de 30 km/uur. De route ging (hoe kan het ook anders gezien de titel), richting het zuiden. Eerst richting Vlierden en Asten, daarna een stuk naar het westen tot voor Heeze waar het richting het zuiden via Sterksel, Maarheeze en Budel de grens over ging naar Hamont in België. Daarna langs het kanaal richting Bocholt en ten noorden van Bree draaide ik weer af naar het noord-oosten. Via tankstation “De Grenspoal” (wat suiker ingeslagen in de vorm van flesje cola en een flesje Aquarius) ging het weer Nederland in. Door Stramproy richting Weert en Nederweert. Daarna kwamen nog twee stukken waarvan ik wist dat ze categorie “verstand op nul” waren: de N256, langs het kanaal vanuit Nederweert naar het Noorden. Nu niet tot Asten maar door tot aan de Rochadeweg en zo via Helmond Brouwhuis tot aan de laatste 7-8 km langs de N270 richting Deurne. Ook hier is niet veel te zien, anders dan een lange rechte weg tot aan Deurne.

Ik heb er bewust voor gekozen om het ritje solo te maken. Dat is voor mij namelijk de ultieme manier om mijn hoofd leeg te maken. Na 40 km denk ik niet meer aan werk, projectjes, TODO-lijstjes, niets meer. Dat is bij duiken ook zo, maar daar heb ik dan geen 40 km voor nodig en er is nog een ander klein verschil: mijn bovenbeenspieren zijn best sterk, maar ritten van een paar uur zijn ze niet meer gewend. En dat voel je natuurlijk. Tijdens het fietsen en erna. Daar moet ik dus weer aan gaan werken.

We gaan het zien. Er komt weer een lang weekend aan komende week met prima fietsweer, wordt dus vast nog wel vervolgd