Training Markermeer Klassieker in het Münsterland

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 104,86 km totaal
Duur: 03:37:51
Gemiddeld: 28,9 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 80 omwentelingen per minuut
Hoogtemeters: 1.022 meter
Weer: 19,0°C-28,0°C, droog, warm
Omstandigheden: Mooie omgeving, hier en daar grint en zand op de weg door regen dag eerder.
Gereden met: de Ridley Fenix Classic

Een rit is een succes als je thuis komt en in je hoofd je de dag voorbij laat komen en je nog lekker zit na te genieten. Altijd wat onhandig als je dan tegelijkertijd gaat zitten typen, maar dat komt wel goed. Koene stond vanochtend al vroeg voor de deur voor de rit naar Hortsmar in Duitsland. Voor sommige mensen een klein stukje over de grens (45 km van Enschede), voor Amsterdammers is het net zo ver als naar Valkenburg (2 uur rijden). En dat was het voor ons ook. We gingen er naar toe op uitnodiging van Radsportarena Münster die hadden aangeboden ons vandaag een rondje van 100 kilometer te begeleiden op de motor. Klein detail was dat er wel zo’n 1.000 hoogtemeters in die 100 kilometer verstopt zouden zitten, maar dat was natuurlijk een mooie uitdaging.

Helaas bleek dat het niet voor alle deelnemers aan de Markermeer Klassieker (a.s. zaterdag) mogelijk om naar Duitsland te komen en dus waren we uiteindelijk maar met 3 personen in Hortsmar. Nou ja, 4 eigenlijk. Want Bert was, ondanks dat hij wist dat hij het geplande tempo niet aan zou kunnen, met de auto er ook naar toe gekomen om gewoon even kennis te maken en de omgeving te verkennen. Top!
Na koffie en gebak in het plaatselijke hotel, Zur Alten Tenne waar we door de eigenaar Peter Uckelmann ontvangen werden (de bakker was vandaag dicht, maar het gebak en de koffie waren zeker zo vers) gingen we op pad. De motor met Jan en zijn echtgenoot gingen voorop, Ronald, Koene en ik daarachter en Bert in de auto daar weer achter. En wie er niet was: jullie hebben wat gemist!

Allereerst: die 33 km/uur die we vandaag hadden willen rijden, die hebben er nooit in gezeten. En om uit te leggen waarom kun je eigenlijk het beste even naar bovenstaande screenshots van mijn Garmin pagina voor vandaag kijken. Het linkerplaatje lijkt bedrieglijk glooiend. Niks heftigs. Klopt. Eigenlijk viel het vaak ook wel mee (hahahaha). Maar aan het rechterplaatje kun je zien dat de tempoverschillen vandaag nogal groot waren. Want Jan leidde ons door de prachtige omgeving en nam daarbij steeds hellinkjes, afdalingen door het bos, door mooie verkeersluwe gebieden.

Eigenlijk hebben we maar één klim gehad die op zo’n 12% uit kwam voor wat langere stukken. Maar lang genoeg 5%-6% hakt er ook wel in. Zeker als de temperatuur op loopt naar een graad of 28. Maar hé, we kwamen om te trainen nietwaar? 🙂

Toch moest dat trainen nog even op zich laten wachten. Het was vandaag niet de dag van Ronald. Hij zou ons normaal gesproken met gemak bij moeten hebben kunnen houden (weten we op basis van resultaten uit het verleden), maar zijn lijf wilde vandaag niet meewerken. Wat dat betreft was het dubbel mazzel dat Bert achter ons aan reed met de auto, want na zo’n 28 kilometer ging de fiets van Ronald bij hem de auto in en Ronald ook. Helaas, maar het was niet anders. Zaterdag is hij er overigens weer gewoon bij. Komt goed!

Voor de tweede helft ging het tempo dus omhoog. Ik zal eerlijk bekennen dat ik vandaag heb moeten geven wat ik had om Koene en de motor bij te houden. Van tijd tot tijd moest ik er bergop voor kiezen om mijn eigen tempo te fietsen, maar dan was het boven weer tandje erbij en aanhaken. Gelukkig was het vandaag ook (zoals eigenlijk al het hele seizoen) dat ik wél meerdere keren “dood” ging, maar nooit echt. Dat wil zeggen, mijn lijf, mijn benen én mijn hoofd gaven geen enkele keer aan dat het echt niet meer ging. En ook vandaag kwam er weer de beloning in de laatste 15 kilometer. Toen hadden we een stuk vlak (ik zie op de Garmin dat het niet echt helemaal vlak was maar wat bergaf liep) en de motor kon daar een constante snelheid aanhouden. De weg was perfect, geen andere auto’s en overzichtelijk. Dat betekende dat ik dicht achter de motor kon kruipen en als dan een snelheid van boven de 40 km/uur géén pijn doet, dan is dat ongelofelijk kicken.

Na nog meer koek en koffie en een heerlijke douche bij de lokale sportvereniging, was het tijd om afscheid te nemen en aan de terugrit te beginnen.

We zaten net op tijd in de auto, zo bleek. Want anders hadden we een gratis douche gehad op de fiets!

In de wetenschap dat het aanstaande zaterdag, dan op het vlakke, mét wind, zónder motor, mét volgauto én 12 man sterk (helaas, geen dames) een flink stuk harder moet nog dan vandaag (en verder), kan ik toch terug kijken op een meer dan geslaagde training.
Mocht je interesse hebben in het rijden in het Münster gebied, op 31 augustus vindt er de Joost Posthuma Münsterland Mooiste plaats en op deze pagina kun je nog meer evenementen in de regio vinden. En via die site kun je ook contact met Jan opnemen voor bijvoorbeeld weekendjes, trainingen etc.

En ja, dat was een stukje onvervalste reclame als dank voor de zeer gastvrije ontvangst in de regio! 🙂

En nu snel mijn fiets poetsen en klaar maken voor volgende week tijdens de Markermeer Klassieker voordat ook hier een bui over komt.