Rondje Deurne – Grave – Den Bosch

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 115,18km km totaal
Duur: 03:45:21
Gemiddeld: 30,7 km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 91 omwentelingen per minuut
Weer: 7,0°C-18,0°C, droog, beetje wind (3 km/uur) uit ONO
Omstandigheden: Heerlijk fietsweer, prima benen!
Gereden met: de Ridley Fenix Classic

Ik zal bekennen dat ik niet helemaal wist waar ik me bevond op de Supercompensatiebezem van Barend de Wit, maar na een goede nacht met 7 uur aaneengesloten slaap was het vanochtend al snel duidelijk dat de Klimclinic van gisteren uit mijn benen verdwenen was en ik dus vandaag optimaal van het mooie weer gebruik zou kunnen maken. Ik had gisterenavond al een route via Strava gepland die ongeveer tegen de wind in zou beginnen, maar aangezien er niet heel veel wind verwacht was, zou dat niet enorm veel uit mogen maken.

De tocht ging eerst een stuk over bekend terrein richting het noorden en de Rips, daarna met een boogje eerst wat naar het westen, maar al snel weer richting noordoosten. De knik naar het westen lag net bij de grens van Graven. Toen had ik er bijna 37 km opzitten met 30,9 km/uur gemiddeld. Niet slecht. Voor een deel ging dat ook omdat enerzijds de Strava route veelal goede fietspaden volgde én omdat ik vandaag definitief het “in de beugels fietsen op het vlakke tegen de wind in” omarmd heb. Omdat ik het rustig uit kon proberen qua zit etc. op de lange rechte stukken weet ik nu hoe ik een comfortabele zit kan vinden waarbij ik meer kracht kan zetten dan anders én scheelt het gewoon in snelheid tegen de wind in. Er is maar één nadeel: ik krijg met geen mogelijkheid een vinger om de remmen heen als ik de handen in de beugels heb. Toch wel relevant als ik het zou doen tijdens het afdalen. Moet ik nog iets op verzinnen. Maar je kunt stellen dat ik vandaag van de 115 kilometer er zeker 110 met de handen in de beugels gefietst heb. Bij kruisingen, door dorpen heen en dergelijke, daar was dat natuurlijk niet veilig, dus lagen de handen óp het stuur, maar voor de rest ging dat prima.

Vanuit Grave ging het naar het westen in de richting van Den Bosch. Ook hier, voornamelijk een rechte weg, maar af en toe een uitdaging om de route te vinden omdat het rechte lijntje op mijn Garmin betekende dat ik links, rechts, links moest of zo om echt rechtdoor te blijven gaan. Maar ook dit stuk, ging lekker. Het was wat korter, 27,88 km en ging wat langzamer, 30,2 km/uur gemiddeld.

Na Den Bosch, of eigenlijk Rosmalen, ging het in zuidoostelijke richting. Ook hier af en toe flink zoeken. Vooral bij Den Dungen waar ze een nieuw viaduct over het kanaal aan het bouwen zijn. Strava wilde me aan de noordelijke kant van het kanaal laten blijven. Maar dat kon niet, het fietspad daar was weg. Er stond een omleidingsbord, maar in eerste instantie was niet duidelijk welke kant ik daarvoor op moest. Nadat ik via de omleidingsroute weer op mijn geplande route zat moest ik door Schijndel, Sint-Oedenrode en langs het randje van Lieshout. Ik heb zo’n hekel aan van die dorpen die denken dat het handig is om in het centrum vooral zo veel mogelijk verschillende klinkers, stenen en andere ongelijke wegbedekkers te gebruiken. Maar goed, na Lieshout ging het langs het kanaal naar Aarle-Rixtel en dan weet je dat je er bijna bent. Even aanzetten tot in Bakel en dan nog de laatste 6 km tot Deurne.

Ondanks het zoeken en de toch wat lagere snelheid in de dorpen (het moet ook veilig blijven) ging het derde traject, 50,33 km in totaal, wat sneller dan het tweede deel, 30,8 km/uur zodat het totaal van deze solotocht van 115 km uit kwam op 30,7 km/uur gemiddeld.

Natuurlijk, de omstandigheden waren ideaal, mijn benen waren goed, er zaten een paar pauzes tussen om rustig wat te eten en voor sanitaire stops (ik heb in totaal 30 minuten stil gestaan), maar het was hoe dan ook de snelste solorit die ik over deze afstand tot nu toe gemaakt heb. Lekker dus.
Enige probleem is natuurlijk wel dat ik zo geen echte smoes meer heb als het gaat over wel of niet deelnemen aan de Markermeer Klassieker.  Die is weliswaar wat langer en moet een stuk harder, maar wordt ook in een groep verreden. Dan rij je dus niet altijd op de kop of in de wind zoals ik vandaag deed. Dus met de benen van vandaag moet me dat ook lukken….