Omloop Math Salden

Bekijk een uitgebreider overzicht op de Garmin website
Totaal: 193 (of 199 of 210) km totaal
Hoogtemeters: 2053
Duur: 07:28:40 (9 uur en 35 minuten onderweg)
Gemiddeld: 26,0 km/uur, max: 50,7 km/uur km/uur (met autopause)
Gemiddelde trapfrequentie: 78 omwentelingen per minuut
Weer: 11,0°C-21,0°C, het was grijs en het regende 1 of 2 keer een beetje
Omstandigheden: Omdat het afgelopen nacht flink geregend had, was de weg nat en soms glibberig, maar eigenlijk was het heel mooi fietsweer!
Gereden met: de  Ridley Fenix Classic

Dat was even een tegenvaller gisteren: Guido, waar ik vorig jaar zo dankbaar achteraan heb mogen fietsen toen we samen de 150 km versie deden en die dit jaar samen met mij de 210 km zou fietsen was te ziek om vandaag te fietsen. Verstandige beslissing natuurlijk om dan niet toch heel koppig te gaan, maar het stelde me wel voor een dilemma. Zou ik hem dan alleen gaan fietsen? Het was een flinke afstand en met een flink aantal hoogtemeters. Hij werd geadverteerd als de ultieme uitdaging voor de specialisten in het klassieker rijden (ben ik niet) en een perfecte voorbereiding op o.a. La Marmotte (ga ik dit jaar echt nog niet rijden). Vorig jaar was ik heel blij geweest dat ik het ritme van Guido kon afkijken op de echt zware hellingen (zoals de Dode Man, de Kruisberg etc.), zou ik dit jaar op een andere fiets, dat zomaar alleen kunnen? Ik wilde niet weer, net als vorige week, in het zicht van de haven (of eerder) stranden.

Maar ja, opgeven zónder te proberen? Dat kon toch ook niet. En dus stapte ik vanochtend om 6 uur in de auto naar Limbricht. Ik zou het wel zien. En om het einde van het verhaal maar alvast te verklappen voor wie niet verder wil lezen: ik heb hem uitgefietst. Niet op mijn tandvlees, maar gewoon lekker met nog wat reserve. Ik weet niet of dat kwam omdat hij niet helemaal 210 km lang was. De Garmin (die even uitgestaan had omdat ik vergeten was op start te drukken na het wisselen van mijn lekke band) komt tot 193 km, Endomondo op mijn iPhone, die wél de hele tijd aan heeft gestaan komt tot 199 km. Niet zo heel erg, want de 2.053 hoogtemeters staan er. Dat zijn er nog steeds minder dan komende augustus, maar de manier waarop ze gingen (lekker!) schept vertrouwen. Alles tot 5-6% heel gemakkelijk, 7-8% is wat harder werken en daarboven (ik geloof dat max. vandaag zo’n 12% was) doet ‘pijn’. Maar op een manier dat ik er van herstel als het daarna weer even wat bergaf gaat, dus geen blijvend probleem.

Ik heb hem vandaag solo gereden. Af en toe waren er wel groepjes, maar die fietsten meestal maar kort gelijk met mij op. Vooral ook omdat ik me voorgenomen had helemaal op mijn eigen tempo te fietsen. Bergop en bergaf. Maar dus ook te stoppen op het moment dat het in mijn ritme zo uitkwam (plaspauze, effe wat eten – doe ik nog steeds niet graag fietsend). En ook dat is me goed bevallen.

Het begon allemaal tamelijk relaxed. Van Limbricht ging het naar Guttecoven, Berg, Urmond, Meers, Elsloo, Geulle aan de Maas en naar Bunde. Pas daar, na zo’n 20-30 km kwam met de Kloosterberg de eerste serieuzere klim (voor het eerst naar het kleine blad voor).  Die liep lekker en dat gaf vertrouwen. Van de Waterval wist ik van de vorige keer dat die alleen steil klinkt, maar heel erg meevalt. Pas in Valkenburg kwam de volgende uitdaging. De illustere Cauberg. Geloof het of niet, maar ik had hem nog nooit zelf opgefietst. Alleen op TV gezien hoe anderen dat heel snel deden. Heel snel ging het niet, maar voor mijn gevoel snel genoeg. Het stukje 12% deed even pijn, maar ook daar kwam ik doorheen. Afdalen en omhoog de Geulhemmerweg op. Ook goed te doen. De Bemelerweg is lang, maar niet overdreven steil. Op een vlak stukje na de klim van de Sint Geertruiderweg lag de eerste officiële stop. Bij Eetcafé De Bosrand. En (dus?) alleen tegen bijbetaling eten en drinken te krijgen (ja, op de WC’s konden de bidons bijgevuld worden). Slechte zaak. Prima dat je ook naar keuze op het terras kunt zitten, maar als je €9,- betaald voor de inschrijving (OK, ik kreeg €3,- korting omdat ik vooraf inschreef en NTFU-lid ben) dan mag je onderweg wel op alle rustplekken gratis eten en drinken (en bidon bijvullen met sportdrank) verwachten. Nu was dat maar bij twee van de vijf rustplekken/stempelposten het geval.

Na 90 km was het dan zover, de beklimming van de Dode Man. Natuurlijk moest ik even in het rood, maar ik ben er eigenlijk best vlotjes naar boven gefietst. Yes! 😉

De stop in Slenaken, na zo’n 115 km was ook dit jaar een heel onhandige (als was de vlaai heerlijk). Hij ligt onder aan de berg en ná de stop moet je koud beginnen aan een pittige klim. Vandaag was het extra vervelend omdat tijdens die klim de enige echt stevige regenbui van de dag uit de lucht kwam vallen. Geen regenjas aangedaan en het bleek ook te kort te regenen om echt zinvol te zijn. Maar ik was over de helft en voelde me goed. Afdaling ging nog steeds niet zo snel als anderen dat zouden doen, maar voor mij snel genoeg.

De smerigste klim van vandaag was ongetwijfeld de Camerig. Ik kende hem niet en trapte dus in de val: na het eerste deel van de klim dacht ik “oh, valt reuze mee” om al snel te ontdekken dat er nog meer stukken volgden. Vanaf het derde deel had ik het spelletje door en hoewel ik niet wist hoeveel delen er zouden volgen ging het verder vlotjes. Dat was ook het hoogste punt (niet persé het hoogtepunt) van de route. Verder ging het weer. De Schweibergerweg was pittig, maar ook die klim kwam een einde aan. De Eyserbosweg blijft steil, dat was een van de weinige klimmen waarbij ik er voor moest oppassen om mijn voorwiel niet van de grond te trekken. Dat ik toen al 160 km in mijn benen had zitten, zal ook wel meegespeeld hebben. De gold ook al voor de Kruisberg die 10 km eerder beklommen was. Maar het ging, ik fietste ze allemaal naar boven en het liep lekker.

En toen ging het mis. Ik had boven aan de Eyserbosweg even pauze gehouden. Wat extra drinken gekocht, kersenflap gegeten, kortom ik kon er weer tegen.
Maar boven aan de Fromberg, net na de twee fotografen van Sportplaat.nl (de foto’s staan nog niet online) lag weer een pauzeplek. Ik had geen zin om nog een keer te stoppen, mijn bidons waren gevuld, mijn buik ook, ik wilde verder. Ik zag toen een groep renners links voor de pauzeplek wegrijden, dacht dat die (uiteraard) de Omloop Math Salden aan het fietsen waren en sloeg ook linksaf. Achteraf gezien weet ik nu dat ik rechtdoor had gemoeten. En met een goede reden. Linksaf was de weg onlangs van nieuw grint voorzien. Het was een ramp. Alsof je door een grintpad aan het fietsen was. Uiteraard kwam ik bij de volgende kruising geen bordje tegen maar wel twee vriendelijke heren (ahum) die zeiden dat Math Salden linksaf was. Nadat ik afgedaald was naar Schoonbron zag ik echter weer geen bordje. Toch maar even op mijn blaadje met instructies gekeken. En  daar heb ik eigenlijk toch nog een geluk bij een ongeluk gehad. Op mijn blaadje stonden een paar straten waarvan ik niet wist of ik die gehad had en daarna “linksaf op de Valkenburgerweg”. En laat ik nou net op de kruising met de Valkenburgerweg uitgekomen zijn. Dus linksaf? Ik twijfelde nog. Maar zag toen dat er van rechts naar links fietsers voorbij kwamen die wél duidelijk de Omloop aan het fietsen waren, want ik herkende de rugnummers. Nu thuis terugkijkend op de GPS-track was het inderdaad zo dat die mensen de route aan het fietsen waren, maar het was een eerder deel van de route waar ik weer bij uitgekomen was. Er liggen daar 2 (!) straten die Valkenburgerweg heten en ik stond niet bij de juiste van de twee.

Voordat ik echter verkeerd kon fietsen merkte ik dat mijn achterband plat was. Er zat een steentje in de band. Tja. Als ik gewoon gestopt had, dan was ik waarschijnlijk niet fout gereden, had niet door het grint hoeven rijden en had geen band hoeven te vervangen. Heb je niets aan als je dat denkt, dus heb ik de band maar gewoon vervangen, op mijn iPhone uitgezocht waar ik naar toe moest en weer terug de helling op gefietst. Gelukkig hoefde ik om de route weer te vinden niet weer over het grint. Ik heb even opgezocht hoe ik had moeten fietsen, dat had zeker geen 10 km verschil gemaakt. In tegendeel, met het omfietsen zou ik zeker zoveel gereden moeten hebben als de officiële route. Bij het vervangen van de band had ik de Garmin even uitgezet en bij het weer terug fietsen had ik hem wel aangezet, maar het tracken van de route niet. Daarom missen daar 5 extra km ten opzichte van Endomondo.

Maar ondanks die stomme fout en de pech van het moeten vervangen van de band (netjes steentje opgezocht, gevonden en verwijderd) was mijn humeur opperbest toen ik weer een groepje met de herkenbare rugnummers zag. Ik ging dit gewoon doen! 🙂
Ook na de Fromberg kwamen er nog een paar lekkere hellinkjes, zoals van Schinnen naar Puth. Maar ook die deerden me niet. Elke klim werd namelijk ook weer opgevolgd door een lekker afdaling. Ook merkte ik eigenlijk pas bij Sittard vandaag voor het eerst wat van de wind. Nóg een voordeel van afdalen.

Ik was rond. In minder dan 10 uur. En dat was inclusief fout rijden en het vervangen van een band. Nog steeds geldt dat als je me morgen zou vragen of ik het nóg een keer wilde doen, ik je voor gek zou verklaren, maar over een week of twee? Vast wel. Tenminste als het andere heuvels zijn dan vandaag, want steeds dezelfde heuvel op en afrijden, dat lijkt me nog steeds niks. Maar ik heb vandaag gemerkt dat ik ook klimmen al een stuk beter kan dan vorig jaar. En dat schept vertrouwen voor Diekirch-Valkenswaard. En natuurlijk geeft het gewoon altijd een kick om iets te doen waarvan ik vooraf helemaal niet zo zeker was dat het me zou lukken. 🙂

[Update]
Ik heb met behulp van GPSVisualizer.com een aantal afbeeldingen gemaakt van het hoogteprofiel:

(klik even op de afbeelding voor een groter exemplaar).

De piek van de Camerig is duidelijk zichtbaar vanaf 120 km. Die is ook weer herkenbaar als je kijkt naar de stijgingspercentages:

Bovenstaande grafiek is niet gemaakt op basis van de hoogtes die de Garmin vastgelegd heeft. Als ik dat deed dan kreeg je van tijd tot tijd hele vreemde uitschieters naar boven en naar onderen. In plaats daarvan heb ik GPSVisualizer de hoogtes op basis van de coördinaten laten opzoeken en zo de hellingspercentages laten weergeven. Dan krijg je geen uitschieters en nog steeds van tijd tot tijd indrukwekkende hellingspercentages. Toch lijken ook die niet helemaal te kloppen, als je ze bijvoorbeeld vergelijkt met dit profiel van de Camerig dan komen de officiële percentages niet boven de 9% uit. En dus niet in de buurt van de weergegeven 16% (!).

Nou ja, het zijn leuke plaatjes.