Tacx trainingsrit

Ik hou van sneeuw. Ik hou nog meer van fietsen in/door de sneeuw. En dan vooral verse sneeuw, dus sneeuw die pas net gevallen is, sneeuw waar nog geen ijs onder zit, sneeuw die een bos prachtig wit maakt. Dat het afgelopen nacht gesneeuwd heeft deed mij dan ook niet verzuchten “o nee, niet alweer”, maar “yes, lekker”. 🙂
En daarom ging ik vanochtend met veel plezier door de sneeuw, binnendoor naar Malden voor de 24e Pedaleurscross. Ik heb toen wél/ook de GoPro achter het raam hangen gehad, ik zal nog even kijken of het een filmpje is geworden dat de moeite van het online zetten waard is.
Het was niet koud in Malden, wel wit. Dus, fiets opbouwen, kaart scannen en op pad. De Pedaleurs hadden het bos ‘schoon’ gemaakt. D.w.z. dat er een strookje schoon gemaakt was. Dat was niet heel noodzakelijk, maar wel prettig omdat je dan beter aan ziet komen wat er anders verborgen ligt ónder de sneeuw.

Ik was net lekker op gang, zo’n 3km onderweg, toen het eerste heuveltje er aan zat te komen. Ik had ruim tijd om te schakelen, schakelde voor naar het binnenblad en maakte me klaar om er naar boven te fietsen. Ik hoorde ’tak’ en had opeens geen trapvermogen meer. De ketting was geknapt.
Ik had een tijdje geleden gezien dat het iemand anders overkomen was, maar daar was (gelukkig voor hem) iemand bij geweest die binnen een kwartiertje het bewuste schakel vervangen had waarna hij weer verder kon.

Helaas voor mij had ik geen kettingpons bij me en ik moet bekennen dat ik ook gewoon niet wist/weet hoe ik zo’n reparatie in het bos (of ergens anders) zou moeten uitvoeren. Daarom terug lopen naar het startpunt. Gelukkig, inderdaad maar zo’n 3km lopen en dankzij de Garmin had ik op basis van de kaart ook wel een redelijk idee van hoe ik zo snel mogelijk weer daar terug moest komen.
Nog meer pech: de mand die bij de start gestaan had om fietsers met pech te helpen was net weg en de andere persoon die er was had ook geen kettingpons. Dus zat mijn fietstocht er al weer redelijk snel op.

Voor de absolute duidelijkheid: ik vind het 100% mijn verantwoordelijkheid om te weten hoe ik zoiets zou moeten repareren en dat ga ik dus nu zeker ook leren (er is een eerste keer voor alles).

Terug naar huis, maar ja, ik wilde toch nog fietsen vandaag.

Dus werd het bovenstaand ritje op de Tacx. Met de deur van de serre ver open (ik had mijn lange fietsbroek nog aan) en op het einde slechts in mijn ondershirt ben ik er met Youp van het Hek op de achtergrond (lang leve de ‘kuikenversnipperaarvertegenwoordiger’) er nog maar een uurtje tegenaan gegaan. Niet zoals ik het graag gewild had, maar wel weer een ervaring wijzer.

@Hans: volgend jaar ben ik er weer, sneeuw of geen sneeuw.