En toen was het alweer tijd om Cozumel te verlaten. Alles weer inpakken, voor 12:00 uur de kamer leeg, nog even lunchen en om 13:00 stond de mevrouw van ProDive er. Mooi op tijd. Zij gaf ons kaartjes voor de ferry naar het vasteland en begeleide ons tot aan de taxi die ons naar de terminal bracht.
Het was de andere ferry-dienst dan die wij genomen hadden. En goedkoper.
Na een tochtje van een half uur kwamen we aan in de haven waar weer een medewerkster van ProDive op ons stond te wachten. Zij bracht ons en nog twee reizigers naar een busje dat ons bij het hotel zou afzetten.
De andere twee reizigers waren ook op Cozumel geweest om te duiken maar ze hadden de stroming te sterk gevonden.
Aangekomen bij het hotel was het er nu een stuk drukker dan toen we op Cozumel aankwamen. Dus wachten.
Dit hotel nam geen Amerikaanse dollars aan, terwijl ze op Cozumel juist gezegd hadden dat alles met dollars ging. Zucht. De US$ 300 die ik afgehaald had zouden niet vergaan, maar nodig hadden we ze ook niet. Ze konden wel Euro’s (tegen een tamelijk schandalige koers) wisselen. Gelukkig maar want we hadden alleen biljetten van 20 dollar en dat is net wat veel als fooi voor een portier.
Een code voor 7 dagen WiFi hadden ze op het moment ook even niet. Toen ik zoals gevraagd na 16:00 uur terug kwam ook nog niet, pas toen ik de derde keer terug kwam.
Ook hadden ze ons eerst in twee verschillende huisjes en toch weer op de bovenverdieping geboekt. Ik gaf aan dat ik dat wel heel suf vond, een familie wilde toch altijd bij elkaar? Ze ging even vragen en kwam met twee kamers in hetzelfde gebouw, maar op de benedenverdieping. Prima.
Nou ja, bijna prima. Want de kamers zitten niet naast elkaar, maar kruislings. Met andere woorden: in hetzelfde gebouwtje konden ze niet verder uit elkaar liggen dan nu.
Tja.
Het hotel zelf lijkt heel veel op het hotel in Cozumel, de lobby is identiek ingericht, de restaurants heten hetzelfde, de huisjes zien er ook van binnen identiek uit. Maar is toch net hier en daar anders.
De duikschool zit hier niet direct bij het hotel maar twee deuren verder. Daarvoor moet je een minuut of 5 via het strand naar de buren lopen. Niet via de straat, want de enige ingang/uitgang via die kant is via een hotel waar geen “kinderen” (lees: iedereen < 18 jaar) zijn toegestaan. Voor het vervoer van onze duikspullen hadden ze gelukkig een fietstaxi (driewieler, voorop transportbak, in dit geval geen ketting) beschikbaar.