Van Gogh Tocht

Ik had nog getwijfeld of ik vandaag de 150 km route van de Van Gogh Tocht zou gaan fietsen vanuit Nuenen. Want als ik er dan met de fiets naar toe zou gaan, dan zou het totaal weer eens op 200 km komen. En daar had ik er dit jaar nog niet zo veel van in mijn programma zitten. Maar omdat ik morgenavond mijn eerste Spinningles verzorg en dan toch nog een beetje frisse benen wil hebben, werd het de 110 km (+ 2 x 20 km heen en terug). Het was nog best fris vanochtend om 7 uur, een graad of 8 en de wind maakt het gevoelsmatig nog wat frisser. Maar ik wist dat het warm zou worden, dus stak ik alleen de windvanger opgevouwen in mijn zadeltasje en ging voor de rest op zomerkleding. De 20 km naar Nuenen gingen lekker. Helmond is om dat tijdstip iets minder vreselijk om doorheen te moeten fietsen, mits je het niet te nauw neemt met de verkeerslichten. Want die staan ook in Helmond voor fietsers gewoon niet goed afgesteld. Als het autoverkeer dat rechtdoor wil groen heeft en de auto’s die rechtsaf willen (en mij kruisen) rood hebben, dan moet het licht voor de fietsers die rechtdoor willen ook op groen staan. Er zijn dan namelijk geen andere kruisende bestuurders mogelijk. En bij alle verkeerslichten die ik vandaag tegen kwam, stond dat verkeerd ingesteld.

Maar goed, na een dik half uur en een gemiddelde van 30,8 km/uur was ik bij de start in Nuenen. Op mijn gemak ingeschreven en iets voor 8 uur op pad. Bij de start had ik hem al even voorbij zien komen: een andere wielrenner met een strakke, zwarte racefiets. Een beetje zoals je dat bij sommige auto’s wel ziet: geen stickers of merkjes erop en minimaal uitgevoerd. Dus ook geen zadeltasje, maar gewoon een reservebandje in het rugtasje van zijn shirt. Hij was iets eerder vertrokken, maar kwam de andere kant weer opgefietst omdat hij (ten onrechte) dacht dat hij fout gereden was. Omdat hij een hoger basistempo had, haalde hij me na een kilometer of 10 toch weer bij. Ik pikte aan en nam even later weer van hem over. En zo hebben we samen gefietst tot aan de eerste pauzeplek. Dat was toch wel prettig aangezien we het eerste stuk de wind vaak pal van voren hadden en hij was best stevig. Bij de pauzeplek (zo’n 53 km van de route) was ook de splitsing tussen de 150 km route en de 100 km route. Hij deed de 150 km dus daar scheidden onze wegen zich weer. Jammer, het ging best lekker zo met z’n tweeën (we haalden tegen de wind in toch nog 30 km/uur gemiddeld), maar gelukkig draaide na de pauzeplek de route weer af. En alleen fietsen is een stuk minder zwaar als je de wind van tijd tot tijd in de rug hebt. Het is was dubbel zo goed opletten op pijltjes. Bij Handel ging het mis. Ik heb daar waarschijnlijk net één afslag te vroeg naar links genomen (soms werden bochten wel aangekondigd vooraf, meestal alleen bij de bocht zelf, in dit geval zal het dus een aankondiging zijn geweest die nét bij een zijstraat stond).  Toen ik na een paar minuten bij de volgende kruising kwam en geen pijl zag, wist ik dat ik verkeerd gefietst had. Het meest vreselijke is dan om dezelfde route terug te fietsen op zoek naar een pijl. Dat deed ik dus ook niet. Ik zag op de kaart op mijn Garmin dat ik via een bochtje weer terug in Handel zou kunnen komen. En nog voordat ik daar was zag ik weer een pijl waarmee ik op de route terecht kwam.

Bij De Mortel leek het ook fout te gaan. Ik stond in het centrum van De Mortel bij een drukke straat, had de keuze: links, rechts, rechtdoor en er stond geen pijl. Ik heb toen rechtdoor gekozen op basis van de algemene richting (en ik dacht “als het niet goed is, dan zoek ik zelf die laatste 15 km terug wel”) en dat bleek uiteindelijk de goede richting te zijn geweest omdat ik na een tijdje toch weer een pijl tegen kwam. En zo kwam ik toch via de gepijlde route terug aan in Nuenen, waar het inmiddels een stuk warmer en drukker was. Er was kermis, er was een markt en gezien de temperatuur was het niet vreemd dat de terrasjes vol zaten.

Even wat drinken, eten, bidon bijvullen, lotje voor de tombola controleren (niets gewonnen helaas) en terug naar Deurne. Mijn gemiddeld voor de dag stond toen op 30,5 km/uur. Ik wist dat dat zou gaan zakken op weg naar huis. Want om op zondagmiddag door Helmond heen te moeten is wél vreselijk. En veel stoppen, slechte fietspaden en meer auto’s waar je op moet letten zorgen nou eenmaal voor een daling in je snelheid. Tel daarbij op dat de terugweg tégen de wind in ging en de conclusie is helder.

Positief vond ik dan ook zeker dat ik de snelheid op dat laatste stuk nog heel goed vast wist te houden.

Ook op het laatste rechte stuk van Helmond naar Deurne ging het eigenlijk nog best lekker. Iets dieper zitten op de fiets (wel blijven kijken) en blijven trappen zorgden er, in combinatie met het wel prima fietspad op dat stuk, dat de totale gemiddelde snelheid toch nog boven de 30 km/uur bleef. Lekker. Tevreden gevoel dus weer.
Volgende week ga ik naar Veldhoven voor de Leudaltocht. Die is 130 km. De start ligt 40 km van Deurne af, dus ik denk dat ik dan weer gewoon met de auto naar de start ga.