Gert Jacobs Classic 2014

Laat ik beginnen met: het was weer eens een dag om niet snel te vergeten (en dat is goed!). En ook: wat een k*t weer zeg. Natuurlijk, we wisten het vooraf, het zo het overgrote deel van de dag regenen. Die regen was te zien op Buienradar toen Koene me om 7 uur kwam oppikken om richting Papendal te gaan. Maar ja, van een beetje regen is toch niemand bang? Nou, het heeft in ieder geval er voor gezorgd dat het Papendal Bike Event vandaag letterlijk voor een groot deel in het water viel. Want bij een buitenevent is regen en wind niet handig. Om dan een toertocht van 160 kilometer te gaan fietsen, dan moet je natuurlijk wel een beetje prettig gestoord zijn.

Koene, Henk en ik vertrokken om een uur of 9, de regen begon een kwartiertje later en waar het daarna gedurende de tocht nog droog geweest is heb ik het in ieder geval niet gemerkt vanwege het opspattend water. Toch weerhield dat ons niet om stevig van start te gaan. De eerste 30 kilometer gingen met 33,1 km/uur gemiddeld. Dat was voor mij even een moment om aan de rem te trekken, want door de regenjas die ik aan had (vanwege de regen, duh) en de snelle start kon ik mijn warmte niet goed kwijt. Iets rustiger verder dus. Dat ging eigenlijk vanzelf omdat er vanaf dat moment ook de nodige klimmetjes voorbij kwamen. Niets heel ernstigs, maar toch 744 hoogtemeters over de hele rit, dus zeker geen vlakke tocht. De regen was ook een stuk steviger geworden, dus qua temperatuur kon ik de regenjas prima hebben vanaf dat moment.

Tja, en wat is er te zeggen van bijna 5 uur fietsen in de regen? Het is een mentaal spel. Je moet goed blijven opletten, je bril zit vaak vol water dus er overheen kijken. Je moet blijven bewegen want van stoppen krijg je het koud en worden je spieren stram. Afdalen is niet langer leuk, maar iets waarbij je een stuk beter moet opletten. Waarom dan toch doen? Omdat ook een mentale overwinning goed voelt en vandaag ook was het een uitdaging om in het spoor van Henk en Koene te kunnen blijven. Want, en daar baalde ik natuurlijk wel een beetje van, is was de minst sterke van ons drietal.

Na 78 kilometer ging het even mis. Hoe het kwam? Een moment van onoplettendheid, de kou, toch vermoeider dan anders? Ik weet het niet. We kwamen in Wageningen langs een ernstig ongeluk. Op de Pabstsendam was een wielrenner in aanrijding gekomen met een vrachtwagen. Toen wij er voorbij kwamen was de wielrenner al afgevoerd naar het ziekenhuis, maar zijn fiets lag er nog helemaal in de kreukels. We hebben alle drie blijkbaar in het langs rijden even naar links, naar het ongeluk gekeken. Toen ik weer voor me keek zag ik Koene plots heel dicht voor me. Van de andere kant kwam net een auto die om de politieauto’s heen moest. Ik kon nergens heen en drukte in een reflex mijn remmen in. Met name mijn voorrem kneep ik daarbij té hard in en mijn voorwiel blokkeerde. Resultaat: mijn achterwiel kwam omhoog en ik maakte een duikeling over mijn stuur heen. Ik maakte een mooie smak op het wegdek en rolde tegen de auto aan die tot stilstand gekomen was. Gevolg op dat moment gelukkig alleen een pijnlijke hand, knie en heup. Geen gescheurde kleren. Een wat geschrokken automobiliste, die heel alert was geweest bij het remmen, en twee agenten die nog bij het ongeval waren die toegesneld kwamen om mij op de been te helpen.

Gelukkig ook geen schade aan de fiets en dus verder in de regen. Belangrijk nadeel van de regen is dat het moeilijk is om alle pijlen tijdig op te merken en als er af en toe net wat weinig pijlen staan is de kans van fout fietsen groot. Dat is extra vervelend als je daardoor onnodig nog een keer de Bergweg van de andere kant op fietst. Dat was na 120 kilometer. Op dat moment besloten we dan ook van de kennis van Henk gebruik te maken en een wat kortere route terug naar Papendal te volgen. Uiteindelijk scheelde dat zo’n 10 kilometer, dus niet eens zo heel veel. Onderweg kwam we de route nog een paar keer tegen, maar de track hierboven is niet 100% de geplande route.

Het kon ons even niet echt deren. Mij helemaal al niet. Fietsen ging namelijk nog best, maar aanzetten, dus opstarten van een stop of op de trappers vaart maken ging minder lekker met links dan met rechts. Door en door nat kwamen we om half 3 weer in Papendal aan. We hadden vandaag in totaal, inclusief mijn buiteling, 32 minuten stil gestaan onderweg. En een gemiddelde van 29,3 km/uur is wat mij betreft hard genoeg voor die afstand.
En toen….de douches…heet water…hemel op aarde!

Na afloop hebben we staan nakletsen en zijn daarna met een groep uit gaan eten. Daarom pas om half 10 weer terug in Deurne. Bij het douchen had ik gezien dat mijn buiteling me een schaafwond aan mijn heup en knie opgeleverd heeft. Pas na het eten merkte ik dat mijn linker pols/hand ook stijf geworden is. Blijkbaar toch een paar spieren ook daar die zich toen pas realiseerden dat ze de smak op het wegdek niet zo heel prettig vonden. Nou ja, gaat wel weer over.

Kortom, het was afzien. Maar het was ook een overwinning. We hebben hem gefietst. Ons niet laten kisten door de regen. Afzien, herstellen in de douche, lekker eten na afloopt. Prima zaterdag dus. 🙂