Duik nr: 49
Locatie: Den Osse Nieuwe Kerkweg
Tijd in / uit: 11:04 – 11:53
Flesdruk in / uit: 190 – 100 bar
Max. Diepte: 10,1 meter
Gewicht lood: 8 kg
Zicht: 
(3-5 m)
Computer: Zoop
Temperatuur (lucht): 20°C
Temperatuur (bodem): 19°C
Omstandigheden: Zout | Kant
Buddy: Marit
De laatste duik van deze twee dagen was ook bij De Nieuwe Kerkweg. Het had als voordeel dat we tussen de twee duiken ons pak aan konden houden en we ons niet hoefden te verplaatsen met de auto.
Het was echter zeker geen saaie duik. Ten eerste al niet omdat het vandaag mijn beurt was om te navigeren. Marit had de fotocamera bij zich en het doel was de reefballs aan de rechterkant van de steiger. We hadden de vorige keer, tijdens het WK al aan die kant geoefend met navigeren op het kompas. Dat is daar goed te doen. Je kunt namelijk boven water een boei zien, die ligt boven de reefballs. Daar richt je je compas op en je stelt de koers in. Dan ga je onderwater en volgt die koers. Het eerste stukje is simpel, daar is het zicht goed. Dan kom je bij een drop-off, d.w.z. het wordt een stukje dieper en het zicht wordt dan meteen een stuk slechter. Na een minuut of 10 en op zo’n 7 meter diepte moet je dan uiteindelijk bij de reefballs aankomen.
Nu had ik twee uitdagingen: ten eerste had ik niet mijn eigen kompas aan retractor bij me. Er zat er namelijk eentje op de console van automatenset die we gehuurd hadden. De slang was echter tamelijk kort waardoor het moeilijk was om de kompas goed voor me te houden. Ten tweede was Marit onderweg foto’s aan het maken. Dat betekende regelmatig stoppen, omdraaien, kijken of ze volgde of dat we even moesten wachten. Niet eenvoudig dan om je koers te behouden.
Toen we na een minuut of 10 op 10 meter diepte zaten wisten we dat we niet helemaal goed gezwommen waren, dus bogen we af richting de kust (richting het zuiden). En zo kwamen we alsnog bij de reefballs.
Ik moet nu eigenlijk wel lachen om het gegeven dat we voor onze komende PADI Advanced Open Water brevetering in Kreta gekozen hebben om de specialty Navigeren te toen in plaats van de adventure dive. Want navigeren in het water rond Plakias met zicht tot 30 meter is echt een makkie ten opzichte van in het Grevelingenmeer.
Daar komt bij dat we ook nu alles tegelijkertijd hebben gebruikt: kompas, kennis van de dieptelijnen en tijd die we onderweg zouden moeten zijn. 🙂
Na een rondje rond de reefballs gingen we op ons gemak terug richting de steiger. Toen zag ik opeens twee krabben met daar omheen een rood stuk vislijn. Het was duidelijk dat het vislijn flink om de twee krabben gewikkeld zat.
Dus heb ik voorzichtig het stuk draad tussen te twee krabben uit gehaald. Het zat hier en daar in de knoop en om pootjes heen, maar uiteindelijk ging het helemaal los en konden de twee krabbetjes verder gaan met waar ze mee bezig waren. OK, niet helemaal hetzelfde als het redden van een walvis die vast zit in visnetten, maar toch. 🙂
Op het einde van de duik kon Marit nog een mooie zeedonderpad op de foto zetten. En daarmee waren twee dagen en vijf duiken in Zeeland voor nu weer voorbij. Met dank aan Sealand Diving voor het op zo korte termijn regelen van apparatuurhuur, overnachting en gidsen!
